رسانه ها و توسعه شهرهای جهانی؛ فراتحلیل تجربی تهران و استانبول

شهرها بزرگ درصدد پیوستن به شبکه های جهانی و تبدیل شدن به شهر جهانی هستند، زیرا در عصر رسانه ها و فناوری های نوین مهمترین فرم شهرها شبکه سازی و قرارگیری در شبکه جهانی است و بازنمایی خود بهمثابه یک شهر جهانی است، مطالعه حاضر به بررسی نقش رسانه ها در فرایند جهانیشدن شهر و رسانه به عنوان شاخصی از شهرهای جهانی می پردازد. بنابراین میتوان از دو منظر، نقش زیرساختهای رسانهای و ارتباطی به مثابه شاخصی اصلی در تعریف شهر جهانی شده و بازنمایی شهر در رسانه ها برای جهانی شدن شهر به موضوع نگریست. یکی از مهمترین ویژگی های جهانی شدن در عصر مدرن رسانه ای شدن جهانی شدن است که از طریق رسانه و ارتباطات شکل می گیرد. رسانه های نوین نقش زیادی در جهانی سازی شهرها دارد و دیجیتالی شدن راه را برای پیشرفت شهرهای جهانی و شرکتهای چندملیتی و بازارهای جهانی هموار ساخته است. پیشرفت فناوری در حوزه رسانه های گروهی و فناوری های ارتباطی و اطلاعاتی جهانی شدن را پدید می آورد و آن توسعه میدهد. در بخش تجربی به مطالعه موردی شهر استانبول و تهران پرداخته می شود: دولت ترکیه سیاست های نئولیبرال را برای تبدیل شهر استانبول به شهر جهانی اتخاذ کرد و همین امر موجب افزایش رقابت اقتصادی و افزایش ارتباطات بینالمللی استانبول با شبکه شهرهای جهانی شد. همچنین یکی از دلایل پیشرفت استانبول استفاده از زمینه های فرهنگی و تاریخی و بازنمایی آنها از طریق رسانه های گروهی و رسانه های نوین در عرصه جهانی بود. به طورکلی شهر استانبول در رتبه بندی شهرهای جهانی توسط مراکز معتبر مطالعاتی موقعیت مناسبی دارد و شهر تهران در این رتبه بندی ها هیچ جایگاه ندارد. مطالعات تجربی در حوزه جهانی شدن شهر تهران بر این امر تاکید میکنند که تهران پتانسیل تبدیل شده به شهر جهانی را دارد این حال در ابعاد حاکمیتی، مدیریتی، زیست محیطی، اقتصادی، حمل ونقل و رسانه ای دارای چالش های بنیادی است.