سواد رسانه ای در نظام های آموزشی ایران ، کانادا و ژاپن

این پژوهش باهدف معرفت شناسی سواد رسانه ای در نظام آموزشی کانادا و ژاپن به منظور ارائهی الگوی بومیسازی سواد رسانه ای در ایران انجام گرفته است.روش پژوهش، زمین های و از نوع تحقیقات کاربردی، و ازنظر نوع داده ها کیفی ازنظر نحوه اجرا توصیفی است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل دو گروهاست. گروه نخست متخصصان سواد رسانه ای، برنامه ریزان آموزشی و معلمان سواد رسانه ای که در جلسات تخصصی شرکت کرده بودند که از آنها برایتعیین عناصر جهت طراحی الگوی مطلوب، مصاحبه به عمل آمد. گروه دوم کارشناسان سواد رسانه بودند که برای اعتبار الگوی بومی سازی شده استفاده شد.حجم نمونه برای مصاحبه ۲۵ نفر و برای اعتبار سنجی الگو ۳۵ نفر استفاده شده. روش تجزیه وتحلیل شامل سه مرحله ی کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام و به شیوه تحلیل مضمون یافته در قالب شبکهی مضامین پایه، سازماندهی شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد برنامه ی درسی مدنظر شامل یک مضمون فراگیر، ۷ مضمون سازمان دهنده است. ۱ -هدف ها: دانش، نگرش. ۲ -محتوا: فعالیت محور، منطقی و صحیح بود. ۳ -راهبردهای یادگیری و مواد آموزشی: ارتباط با موضوع و کاربردیبودن. ۴ -فعالیتهای یادگیری، ارتباط،هدف های برنامه درسی پرورش مهارت های سطوح عالی. ۵ -نقش یادگیرنده: فعال اجتماعی وخلاق بودن. ۶ -نقش معلم:راهنما، مشاوروتسهیل گر. ۷ -ارزشیابی: منطقی بودن و مبتنی بر شواهد. مطالعه نشان داد نظام آموزشی کانادا و ژاپن، حکایت از روش معقول و سیستماتیک می کند اما در ایران هنوز اجرای الگوی مطلوب جای تامل و بازنگری دارد. یافته های پژوهش حاکی ازآن است که معرفت شناسی سواد رسانه ای دارای ۲ درون مایه مهم شامل نهاد آموزش وپرورش و صدا وسیماست که به عنوان عوامل تاثیرگذار در زندگی مخاطبان موردتوجه است.