ارزیابی بار ذهنی کار در ماموریت های پیچیده پرسنل فوریت های اورژانس؛ شاخص NASA-TLX

مقدمه: بار ذهنی کار، مجموعه عواملی که بر فرآیند ذهنی پردازش اطلاعات، تصمیم گیری و عکس العمل فرد در محیط کار تاثیر می گذارد است. مطالعه حاضر با هدف تعیین بار ذهنی کار و فاکتور عوامل تاثیرگذار بر آن در پرسنل فوریت های اورژانس در حین انجام ماموریت های پیچیده نجات و انتقال مصدومین انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی، بر روی ۹۶ نفر پرسنل فوریت های اورژانس شهر اصفهان در سال ۱۳۹۲ صورت گرفت. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد بار ذهنی NASA-TLX که شامل ۶ مقیاس نیازهای ذهنی، نیازهای فیزیکی، نیازهای زمانی، نحوه عملکرد، میزان تلاش و سطح ناامیدی می باشد، استفاده شد و نمره بار ذهنی از طریق نرم افزارNASA-TLX  مشخص گردید. سپس داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ و با استفاده از آزمون های آماری کولموگرف اسمیرنوف، تی مستقل، اسپیرمن و رگرسیون خطی چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: میانگین نمره بار ذهنی افراد مورد مطالعه در عملیات های پیچیده اورژانس با توجه به وزن و درجه هر یک از مقیاس های شش گانه (۸۱/۴±۲۵/۸۱)، محاسبه گردید که بیشترین نمره در مقیاس های شش گانه بار ذهنی کار NASA-TLX مربوط به نمره نیازهای ذهنی(۱۴/۸±۱۰/۹۰) و کمترین نمره مربوط به ناامیدی(۰۱/۸±۲۰/۵۵) پرسنل اورژانس در انجام ماموریت های پیچیده می باشد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که پرسنل فوریت های اورژانس در انجام ماموریت کمک به مصدومین و بیماران در معرض بار ذهنی کار بالایی می باشند که مهمترین علل آن می تواند ناشی از نیاز به سرعت عمل، تصمیم گیری های مهم و انتقال سریع بیماران به مراکز درمانی باشد. این بار ذهنی می تواند منجر به افزایش خطا در کارکنان گردد، لذا انجام مداخله های ارگونومیکی و روانشناختی جهت کاهش خطاهای انسانی، استرس و خستگی شغلی در این کارکنان، پیشنهاد می گردد. واژه های کلیدی: بار ذهنی کار، شاخص NASA-TLX، پرسنل فوریت های اورژانس