بررسی اختلالات خواب و عوامل مرتبط با آن در کادر پروازی و کادر زمینی سازمان هواپیمایی خصوصی کشور در سال ۱۳۸۹

مقدمه: اختلال خواب در خلبانان به دلیل تاثیر عوارض ناشی از آن بر روی ایمنی پرواز و سلامت کادر پروازی و مسافران از اهمیت بالایی برخوردار است. این پژوهش به منظور بررسی اختلالات خواب در خلبانان و کادر غیر پروازی شرکت های هواپیمایی خصوصی ایران و عوامل موثر بر این اختلالات صورت گرفته است. روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی و بر روی ۲۵۰ پرسنل کادر زمینی و ۲۵۰ نفر کادر پروازی سازمان هواپیمایی خصوصی که به صورت تصادفی انتخاب شده اند انجام شده است. از تمام شرکت کنندگان خواسته شد تا دو پرسشنامه استاندارد (Insomnia Severity Index) ISIو (Epworth Sleepiness Scale) ESS را تکمیل نمایند. کسب نمره کوچکتر از ۱۰ برای پرسشنامه ESS به عنوان معیار خواب آلودگی مفرط روزانه و کسب نمره کوچکتر و مساوی ۸ برای پرسشنامه ISIبه عنوان بی خوابی در نظر گرفته شد. یافته ها: شیوع بی خوابی در کادر زمینی ۶۰% (۱۵۰ نفر) و در کادر پروازی ۶۶% (۱۶۶ نفر) بوده و شیوع خواب آلودگی در کادر زمینی ۲۷% (۶۹ نفر) و در کادر پروازی ۲۴% (۶۰ نفر) بوده است. در این مطالعه بین بی خوابی با دو متغیر سن بالای ۵۰ سال و سابقه کاری بیشتر از ۲۰ سال رابطه معنا داری مشاهده شد. نتیجه گیری: در این مطالعه خواب آلودگی مفرط روزانه و همچنین بی خوابی به خصوص شکایت از مشکل در شروع خواب، بیداری مکرر حین خواب و بیدار شدن زود هنگام صبحگاهی از شکایات شایع در بین خلبانان بود.