توصیف و تطابق رخساره ها و سکانس های رسوبی سازندهای کنگان و دالان در رمپ کربناته پرمین-تریاس، بخش های مرکزی و شرقی خلیج فارس

سازند­های دالان وکنگان به سن پرمین پسین-تریاس پیشین یکی از مهم­ترین مخازن هیدروکربوری در خلیج فارس محسوب می­شوند. هدف از این پژوهش تحلیل ریزرخساره­های رسوبی، ارائه مدل رسوبی و بررسی چینه­نگاری سکانسی بخش بالایی سازند دالان و سازند کنگان در میادین نفتی بخش­های مرکزی و شرقی خلیج فارس بوده است. در توالی­های رسوبی چاه­های مذکور، با استفاده از مطالعه پتروگرافی۳۶۵۱ مقطع نازک میکروسکپی، پانزده ریزرخساره کربناته مربوط به زیرمحیط­های پهنه کشندی، لاگون، پشته­های سدی و دریای باز شناسایی شد. تحلیل ریزرخساره­های رسوبی، تغییرات جانبی و عمودی آن­ها، مقایسه با پرتو گاما و تطابق با محیط­های رسوبی دیرینه و عهد حاضر، مدل رسوبی رمپ کربناته با شیب ملایم را برای این توالی­های رسوبی پیشنهاد می­دهد. مقایسه درصد فراوانی رخساره­های میکروسکپی در میادین مورد مطالعه، بیانگر ته­نشست ریزرخساره­های چاه میدان بخش مرکزی خلیج فارس در حوضه­ی رسوبی کم عمق­­تر نسبت به چاه­های میادین شرقی است و جهت شیب دیرینه­ی حوضه­ی رسوبی را به سمت شمال شرق عمیق­تر نشان می­دهد. تعداد پنج سکانس رسوبی رده سوم برای سازند­های مذکور با استفاده از مدل پیشرونده-پسرونده ارائه شده است. سکانس­های UDS۱,UDS۲,UDS۳ برای بخش بالایی سازند دالان و سکانس­های KGS۱,KGS۲ برای سازند کنگان در نظر گرفته شده است. سکانس­های مذکور شامل دسته­های رسوبی TST و HST هستند و سطوح چینه­ای مرز سکانسی و سطح حداکثر غرقابی در آن­ها مشخص شده است. مرزهای سکانسی بر اساس توالی­های رسوبی و ریزرخساره­هایی که بیانگر افت سطح نسبی آب دریا هستند مشخص شده­اند و سطح حداکثر غرقابی با توجه به عمیق­ترین ریزرخساره گسترش یافته در هر سکانس تعیین شده است. تطابق سکانس­های معرفی شده در چاه­های مورد مطالعه بیانگر تشکیل الگوی رسوبی کم­ عمق شونده به سمت بالا بوده است.