بررسی معنای استوای بر عرض از دیدگاه مفسران فریقین

از جمله مباحث کلامی در میان مفسران، تفسیر آیاتی از قرآن کریم است که موهم صفات انسان گونه برای خداوند متعال است. مجسمیه، اشاعره، معتزله و امامیه در این باب اختلاف نظر دارند و هریک با استفاده از رویکرد کلامی خود، این آیات را تفسیر نموده اند. یکی از این موارد چیستی «عرش» و کیفیت استوای خداوند بر آن است که تفسیر آن همواره بین مفسران مورد چالش بوده است. منشاء این اختلاف نیز آیاتی است که به صراحت از عرش و استواء خداوند بر عرش سخن گفته است. این امربا توجه به اختلاف مبانی تفسیری باعث ایجاد دیدگاه هیا گوناگون درباره عرض و استوای حق تعالی بر آن شده است. مقاله حاضر درصدد است «چیستی عرش» و استوای بر آن را نخست از منظر آیات قرآن بررسی نماید و سپس به تبیین و بررسی مهمترین دیدگاه های مفسران فریقین در این خصوص بپردازد. بدین منظور ابتدای معنای لغوی عرش و استوا، توصیف عرش در آیات مختلف قرآن کریم، سپس معنای اصطلاحی عرش و در نهایت معناشاسی استواء خدا بر عرش از دیدگاه مفسران فریقین مورد بحث و بررسی قرار می دهیم.