پیش بینی عملکرد تحصیلی بر اساس خودکارآمدی و درماندگی آموخته شده در بین دانش آموزان پایه پنجم شهر پیرانشهر

این تحقیق با هدف تعیین رابطه ی بین خودکارآمدی و درماندگی آموخته شده با عملکرد تحصیلی دانش آموزان پایه پنجم شهر پیرانشهر در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ انجام شد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی پیرانشهر می باشد و طبق آمار اعلام شده، تعداد کل آن ها ۱۷۶۰ نفر است. حجم نمونه برابر ۳۱۶ که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها آزمون عملکرد تحصیلی فام وتیلورEPT (۱۹۹۴)، پرسشنامه خودکارآمدی جینک ومورگان(۱۹۹۹) و پرسشنامه درماندگی آموخته شده (LHS) کوینلس و نلسون (۱۹۸۸) بود. در این پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه بین متغیر ملاک و پیش بین، تحلیل رگرسیون چندمتغیره استفاده شده است. نتایج نشان داد که ضریب همبستگی چندگانه بین خودکارآمدی و درماندگی آموخته شده با عملکرد تحصیلی دانش آموزان برابر ۰/۷۶۸ است. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که مقدار F به دست آمده برابر ۲۲۵/۲۰۸ است و در سطح آلفای کوچکتر از ۰/۰۵ معنی دار است که نشان می دهد خودکارآمدی و درماندگی آموخته شده می تواند تغییرات مربوط به عملکرد تحصیلی دانش آموزان را به خوبی تبیین کنند و نشان دهنده مناسب بودن مدل رگرسیونی ارائه شده است. بر اساس نتایج خودکارآمدی و درماندگی آموخته شده به ترتیب با ضریب بتای ۰/۹۰۵ و ۰/۱۹۲- توانسته میزان عملکرد تحصیلی دانش آموزان را تبیین کنند. خودکارآمدی و مولفه های آن با عملکرد تحصیلی دانش آموزان در سطح معناداری (۰/۰۱≥p) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، همچنین بین درماندگی آموخته شده و عملکرد تحصیلی دانش آموزان در سطح معناداری(۰/۰۱≥p) رابطه معکوس و معناداری وجود دارد.