رابطه خودتنظیمی یادگیری و مدیریت زمان با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان شیراز

پژوهش حاضر با هدف تبیین رابطه خود تنظیمی و مدیریت زمان با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان شیراز انجام شد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه فرهنگیان شیراز به تعداد ۳۰۰۰ بود. با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای ۲۱۱ نفر از دانشجویان به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خود تنظیمی یادگیری بوفارد، مدیریت زمان حافظی و همکاران و عملکرد تحصیلی فام و تیلور بود. تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمارتوصیفی با محاسبه میانگین و انحراف استاندارد و در سطح آمار استنباطی با ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان بود. نتایج پژوهش نشان داد که بین خود تنظیمی و مدیریت زمان با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از میان ابعاد خود تنظیمی یادگیری، انگیزش و از میان ابعاد مدیریت زمان، برنامه ریزی بطور معناداری عملکرد تحصیلی را پیش بینی می کند.