منابع مشروعیت از منظر امام علی (ع)؛ زمینه ی ایجاد و استمرار

لوسین پای بحران ها و چالش های پیش روی دولت ها را به پنج دسته مختلف بحران هویت، مشروعیت، مشارکت، نفوذ و توزیع تقسیم می کند. بحران مشروعیت همان اختلاف بر سر رهبری و منبع اقتدار است که می تواند اقتدار دولت ها را با چالش مواجه سازد؛ از این روی سیاستگذاران باید تلاش کنند تا از این بحران به صورت موفقیت آمیز عبور کنند. باتوجه به اهمیت موضوع، این مقاله بر آن است تا ضمن بیان اهداف حکومت داری در نهج البلاغه به دلیل جامع بودن مباحث سیاسی، دینی و اجتماعی آن، به این پرسش ها پاسخ گوید که منابع مشروعیت از منظر امام علی (ع) کدامند؟ و رهبران چگونه می توانند مشروعیت خویش را حفظ و استمرار بخشند. نتایج تحقیق با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی حاکی از آن است که از آنجایی که در دیدگاه آن حضرت، سیاست به معنای اصلاح امور مردم و تربیت ایشان با هدف حرکت به سوی خالق و زمینه سازی برای تحقق هدف اعلای خلقت انسان در عرصه حیات اجتماعی است، اهداف حکومت و منابع مشروعیت نیز با سایر حکومت ها متفاوت بوده و اهدافی مغایر با آنها جستجو می کند. در این سیاست منشا الهی حاکمیت، اهلیت حاکم و مقبولیت مردمی زمینه ساز ایجاد مشروعیت محسوب می گردد.