قتل در حقوق کیفری ایران و انگلستان

موضوع سببیت در حقوق کیفری ایران و انگلستان، به ویژه در مسئولیت اسباب مختلف در انواع قتل از جایگاه قابل توجهی برخوردار است و همچنین با توجه به نظام حقوقی ایران که مبتنی بر نظام حقوقی نوشته می باشد در مقایسه با قوانین عرفی انگلستان،که مبتنی بر آراء محاکم و استدلال قضات است، بررسی تطبیقی روابط علیت و سببیت و مسئولیت هر یک از اسباب دشوار است ولی باز هم می توان با توجه به تفسیرهای حقوقدانان هر یک از این دو کشور به راه حل های مشابهی رسید و چه بسا دقت در استدلال قضات دادگاه های کیفری انگلستان می تواند راهگشای خوبی در خصوص تعیین اسباب مسئول در حقوق کیفری ایران باشد و با توجه به تقسیم بندی های صورت گرفته در خصوص قتل بین ایران و انگلستان می توان چنین نتیجه گرفت که استدلال قانونگذار انگلستان در خصوص قتل تقریبا در ماده ۲۹۰ قانون مجازات اسلامی ایران منعکس شده است، زیرا قانونگذار در این ماده با آوردن کلماتی چون قصد ایراد جنایت و همچنین آگاه بودن مرتکب از فعل خود و پیش بینی نتایج مورد نظر توجه زیادی به عنصر معنوی قتل داشته و با تمام تفاوت هایی که در خصوص تعاریف قتل بین کشور های مذکور وجود دارد، ولی با اندکی تعمق در قوانین هر دو کشور می توان به نتایج نزدیکی دست یافت.