رابطه بین ویژگی های شخصیتی با نگرش نسبت به طلاق در زنان

زمینه: یکی از معضلات مهم در زندگی زناشویی پدیده ای به نام «طلاق» است شاید هم غم انگیزتر از طلاق حادثه ای در دنیا شناسایی نشده است . با آنکه نگرش منفی نسبت به طلاق در جامعه وجود دارد اما میزان آن رو به افزایش است و ایران جزء کشورهای مستعد از نظر میزان طلاق معرفی شده است شاید مهمترین عاملی که باعث افزایش میزان طلاق در قرن بیستم شده است پذیرش اجتماعی روزافزون طلاق است یکی از مهمترین عوامل طلاق در جامعه امروز بحران شخصیت است. هدف پژوهش حاضر رابطه بین ویژگی های شخصیتی با نگرش نسبت به طلاق در زنان است. روش بررسی: روش پژوهش حاضر علی مقایسه ای می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین متقاضی طلاق و زوجین عادی شهر کاشمر بودند که دامنه سنی آن ها تقریبا ۲۰ تا ۶۰ سال را در بر می گرفت. در انجام این پژوهش تعداد ۲۹۶ نفر (۱۴۸ نفر متقاضی طلاق و ۱۴۸ نفر عادی) شرکت داشتند که ۱۴۸ نفر از آنان را زوجین متقاضی طلاق و ۱۴۸ نفر از آن ها را زوجین عادی تشکیل می دادند. جهت انتخاب آزمودنی ها از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. لازم به ذکر است که پرسشنامه ها به صورت انفرادی توسط آزمودنی ها تکمیل گردید. برای تحلیل داده ها با بهره گیری از نرم افزار ۲۶ spss و LISREL ۸.۸۰ آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. یافته ها: بین دو گروه عادی و متقاضی طلاق در خرده مقیاس های روانرنجوری، برونگرایی و گشودگی به تجربه تفاوت معناداری وجود دارد و در دو خرده مقیاس دیگر یعنی موافقت و وجدان تفاوت معناداری دیده نشد. به بیان دیگر، گروه متقاضی طلاق در خرده مقیاس های روانرنجوری و گشودگی به تجربه نمره بالایی نسبت به گروه عادی کسب کردند که این تفاوت معنادار بود. گروه عادی در خرده مقیاس برونگرایی نمره بالایی نسبت به گروه متقاضی طلاق کسب کردند که این تفاوت نمره معنادار بود. در مقیاس های دیگر یعنی وجدان و موافقت هر دو گروه تقریبا نمره یکسانی را دریافت کردند و تفاوت معناداری بین دو گروه در این دو خرده مقیاس دیده نشده است.