نقش قدرت و مصلحت در تنظیم منافع دولت اسلامی در سباست خارحی

دولت اسلامی سیاست خارجی را درت چهارچوب منفعت گرایی حقیقت گرایانه و با توجه به آرمان ها و ارزش های نفس الامری دنبال می کند؛ هرچند که در پیگیری حقایق به واقعیت های موجود نیز توجه می کند. با توجه به محدودیت توانمندی های دولت و تزاحم میان منافع گوناگون در مرحله اجرا، این سوال اساسی مطرح می شود که منفعت ورزی دولت در سیاست خارجی با توجه به چه معیارها و ملاکاتی تعدیل و تنظیم می شود؟ پاسخ به این سوال می تواند تا حدود زیادی تصویر ا لگوی منافع دولت اسلامی در سیاست خارجی را از ابهام خارج سازد. این پژوهش در پاسخ به این سوال، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، این انگاره را مطرح می کند که کنش سیاست خارجی دولت در پیگیری منافع، ازیک سو وابسته به کمیت و کیفیت منابعی است که واحد سیاسی در اختیار دارد و می توان از آن به توان طبیعی تعبیر کرد؛ و از سوی دیگر، وابسته به مصالحی است که تحقق هرکنش برای واحد مزبور به دنبال دارد. بنابراین، توان طبیعی ومصلحت. دو عنصر تعدیل کننده و تنظیم کننده منفعت ورزی دولت هستند. کلیدوازه ها: قدرت» مصلحت» منافع دولت اسالامی.