طلاق صوری از نظر فقه مذاهب و حقوق ایران

طلاق صوری طلاق هایی هستند که در ظاهر، شمایلی به طلاق های معمولی را دارند، اما در باطن، زن و شوهر مقاصدی را در ذهن می پرورانند جزء آنچه شارع و قانون گذار برای جدایی مد نظر دارد. در واقع هیچ راهی برای شناسایی مقاصد اصلی زوجین یا زوج و زوجه برای طلاق وجود ندارد و یکی از مهم ترین دلایل این امر نقصان قوانین فعلی طلاق به ویژه طلاق های توافقی است. این نوع طلاق جدید بوده واز سال ۱۳۵۳ وارد حقوق ایران شده است و از سال های اخیر مبنایی شده برای اخذ و صدور طلاق های صوری که برخی افراد جامعه عالمانه و عامدانه مبادرت به اخذ چنین طلاقی برای رسیدن به اهداف نامشروع خود می کنند. همه فقها اتفاق نظر دارند که در طلاق صوری طلاق واقع شده و پایانی است بر عقد نکاح ما- بین زن و شوهر که با این اوصاف و با عنایت به صراحت آیات قران، احادیث صحیح و همچنین قواعد فقهی در این زمینه، می توان ادامه زندگی آنان را نامشروع وحرام دانست و ارتباط جنسی آن ها را زنا قلمداد نمود. مقاله حاضر با روش کتابخانه ای به بررسی دیدگاه فقه ها و حقوق ایران پرداخته و به بیان مباحث فقهی با موضوع طلاق صوری می پردازد. فقه ها در اینکه طلاق صوری طلاق واقع می شود اجماع دارند و تحصیل هر نوع مال و یا امتیازی که در نتیجه این موضوع بدست آید تحصیل مال نامشروع و آن را حرام دانسته اند و در حقوق ایران نیز جرم انگاری شده است.