رابطه ی فعالیت بدنی با پیشرفت تحصیلی نوجوانان پسر دوره اول دبیرستان

تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه بین فعالیت بدنی و پیشرفت تحصیلی نوجوانان پسر صورت گرفت. روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع همبستگی و رگرسیون بود. جامعه آماری کلیه نوجوانان پسر پایه ی هشتم دوره اول دبیرستان منطقه ۱ شهر تهران که شامل ۲۶۲۱ دانش آموز می باشد. تعداد ۳۳۵ نفر از آن ها را به وسیله جدول مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به پرسشنامه فعالیت بدنی نوجوانان (paq-c) پاسخ دادند. همچنین برای متغیر پیشرفت تحصیلی از میانگین معدل نیم ترم و ترم اول استفاده گردید. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین دو متغیر همبستگی معناداری وجود دارد و رابطه بین دو متغیر مثبت و مستقیم می باشد و این بدین معناست که هر چه فعالیت های بدنی در دانش آموزان مورد بررسی بالاتر باشد میزان پیشرفت تحصیلی بیشتر خواهد شد.