مطالعه تاثیر آموزش خودکنترلی (PST) در کاهش رفتارهای خود آسیب رسان در بین دانش آموزان دختر سنین ۱۵ تا ۱۸ سال

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش خودکنترلی در کاهش رفتارهای خود آسیب رسان در بین دانش آموزان دختر سنین ۱۵ تا ۱۸ سال است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر سنین ۱۵ تا ۱۸ سال شهر تهران می باشد. نمونه این پژوهش ۴۵ نفر از دانش آموزانی بود که به روش تصادفی انتخاب شدند و به سه گروه ۱۵ نفری (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) تقسیم شدند. ابزار پژوهش شامل سیاهه خود گزارشی خود-آسیب رسانی کلونسکی و گلن (۲۰۰۹) بود. گروه آزمایش تحت تاثیر برنامه آموزشی مهارت خودکنترلی قاسمی (۱۳۸۵) که شامل ۱۰ جلسه ۹۰ تا ۱۲۰ دقیقه ای قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss و تحلیل مانکوا و انوا استفاده شد. نتایج تحلیل مانکوا نشان می دهد که آموزش خودکنترلی در مقایسه با گروه کنترل بر میزان کاهش رفتارهای خود آسیب رسان موثر بود. با توجه به نتایج پژوهش آموزش خودکنترلی می تواند در کاهش رفتار خود آسیب رسان نوجوانان موثر باشد.