ارائه الگوی ریاضی جهت پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر پایه پنجم مدارس دولتی شهرستان شهرکرد بر مبنای جو سازمانی مدرسه و رضایت شغلی معلمان

هدف از پژوهش حاضر، ارائه الگوی ریاضی جهت پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر پایه پنجم مدارس دولتی شهرستان کرمان بر مبنای جو سازمانی و رضایت شغلی معلمان است. جامعه آماری این پژوهش را معلمان پایه پنجم مدارس دخترانه دولتی شهرستان کرمان تشکیل می دهد که تعداد آن ها ۱۱۷ نفر بودند و به دلیل تعداد کم معلمان روش سرشماری بکار گرفته شد. جو سازمانی مدارس از طریق پرسشنامه جو سازمانی هالپین و کرافت و رضایت شغلی آنان از طریق پرسشنامه استیفن رابینز مورد سنجش قرار گرفت میانگین معدل دانش آموزان هر معلم به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی بکار رفته است. نتایج تحلیل های رگرسیون چندگانه، حاکی از آن بود که رضایت شغلی از طریق دو متغیر جو سازمانی (بی علاقگی، روحیه گروهی) قابل پیش بینی و بیشترین اثر مستقیم معنادار بر رضایت شغلی را بی علاقگی دارد و پیشرفت تحصیلی از طریق رضایت شغلی معلمان و چهار متغیر جو سازمانی (بی علاقگی، روحیه گروهی، نفوذ، مزاحمت) قابل پیش بینی می باشد. روحیه گروهی بیشترین اثر مستقیم بر پیشرفت تحصیلی را دارد. از ترکیب دو معادله رگرسیون می توان به این نتیجه رسید که روحیه گروهی و بی علاقگی علاوه بر اینکه رابطه مستقیم با پیشرفت تحصیلی دارند از طریق متغیر رضایت شغلی هم با پیشرفت تحصیلی ارتباط دارند و رضایت شغلی می تواند متغیر واسطه برای پیش بینی پیشرفت تحصیلی از طریق ابعاد جو سازمانی باشد.