اثر آموزش چندرسانه ای و سنتی بر یادگیری مهارت دریبل بسکتبال

هدف این پژوهش، تاثیر آموزش های چندرسانه ای، سنتی، و تلفیقی (چندرسانه ای و سنتی) بر یادگیری مهارت دریبل بسکتبال بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پسر سال اول مقطع متوسطه شهرستان بانه بودند، که از بین آن ها ۳۶ نفر بر اساس نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. از آزمون های آماری تی وابسته و تحلیل واریانس یک طرفه، برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش آزمون مهارت دریبل بسکتبال ایفرد بود. در ابتدای دوره پیش آزمون مهارت دریبل بسکتبال از هر سه گروه به عمل آمد. نتایج پیش آزمون اختلاف معنا داری را میان گروه ها نشان نداد. در انتهای دوره پس آزمون از آزمودنی ها به عمل آمد. در تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و همچنین آمار استنباطی استفاده شده است. کلیه عملیات آماری با کمک بسته نرم افزاریspss نسخه ۱۶ انجام گرفت. نتایج تجزیه وتحلیل داده ها با ضریب اطمینان %۹۵ و سطح معنی داری ۰/۰۵>p نشان داد که هر سه گروه آموزشی در مهارت دریبل بسکتبال در اجرا و یادگیری پیشرفت کرده اند اما در گروه تلفیقی در مقایسه با دو گروهی که آموزش از طریق چندرسانه ای و روش آموزش سنتی بود در یادگیری و اجرا موثرتر بوده است. با توجه به نتیجه پژوهش، توصیه می شود که از ابزارهای چندرسانه ای در امر آموزش همراه با روش سنتی استفاده شود.