مقایسه اثر دو نوع شدت تمرین قدرتی استقامتی بر درصد چربی بدن،آنزیم های کبدی و نیمرخ لیپیدی مردان غیرفعال دارای اضافه وزن

هدف انجام این پژوهش بررسی یک دوره تمرین استقامتی- مقاومتی با شدت های متفاوت بر آنزیم های کبدی، نیمرخ لیپیدی خون و برخی شاخص های قلبی عروقی در مردان غیرفعال دارای اضافه وزن بود.۳۰ مرد دارای اضافه وزن۴۰ تا ۴۵ سال به-صورت تصادفی به دو گروه تجربی و یک گروه کنترل (هر گروه۱۰نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی اول در ۸ هفته تمرین ترکیبی را با شدت ۸۵-۷۰ درصد ضربان قلب بیشینه و تمرینات مقاومتی را با شدت ۶۵-۵۰ درصد یک تکرار بیشینه، گروه تجربی دوم تمرینات هوازی را با شدت ۶۵-۵۰ درصد ضربان قلب بیشینه و تمرینات مقاومتی را با شدت ۸۵-۷۰ درصد یک تکرار بیشینه را به مدت۹۰ دقیقه انجام دادند. در این مدت گروه شاهد در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکردند. خون گیری هر سه گروه در پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. برای آزمون آماری از آزمون t زوجی و تحلیل واریانس یک طرفه و LSD استفاده شد (۰/۰۵>p). نتایج پژوهش نشان دادند که در گروه تجربی اول تاثیر معنی داری در ALT، ALP و تری گلیسرید، ضربان قلب استراحت تفاوت معنی داری به وجود آمد (۰/۰۵>P). در گروه تجربی دوم تاثیر معنی دار در AST، LDL ، تری-گلیسرید و کلسترول دیده شد (۰/۰۵>P). در مقایسه سه گروه اختلاف معنی دار در AST،LDL ، کلسترول، تری گلیسرید، ضربان قلب استراحتی و در صد چربی مشاهده شد (۰/۰۵>P). بنابراین هردو برنامه تمرین استقامتی- مقاومتی بر روی متغیرهای تحقیق موثر بوده است که بسته به شدت های اعمال شده در گروه تحربی اول این تاثیرات بر ALT، ALP، تری گلیسرید و ضربان قلب استراحتی و در گروه دوم بر LDL، کلسترول، تری گلیسرید و AST بارزتر بود.