تحول در حکمرانی محلی دولت ایران: مطالعه موردی هوشمندسازی شهر تهران

    تحول در حکمرانی یکی از ضروریات عصر حاضر است که بایستی در همه زمینه­ها از جمله حکمرانی محلی نیز صورت پذیرد. در راستای این تحول البته، مشکلات و موانع بسیاری قابل مشاهده است. یکی از اصلی­ترین موانع فراروی مدیریت شهری به­خصوص در کلان شهرها، چندپارگی مدیریت شهری در عرصه سیاستگذاری، تصمیم­سازی، برنامه­ریزی، هدایت و نظارت است. مساله­ای­که امروزه بیشتر در حوزه مدیریت شهری کشورهای در حال توسعه، از جمله ایران به چشم می­خورد، تعدد مراجع و نهادهای مختلف مسئول با تاثیرپذیری از قوانین موجود است. این قوانین، با ساختار و چارچوب کاری که بدون توجه به سایر نهادها برای خود تعریف می­کنند، ضمن ایجاد ناهماهنگی در سیستم حکمرانی محلی؛ چالش­های مختلفی را ایجاد می­کنند. برای دستیابی به حکمرانی مطلوب شهری به عنوان یکی از پایه­ها و اصول توسعه پایدار شهری در تهران به عنوان الگوی شهرنشینی کشور ایران با نرخ ۸۵/۹۳ درصد شهرنشینی، مدیریت شهری بایستی به سمت شهر هوشمند ریل­گذاری شود. دراین مقاله به درک و بررسی چگونگی تاثیرگذاری و تاثیرپذیری شهر هوشمند و حکمرانی مطلوب در مدیریت کلان شهر تهران پرداخته و در همین راستا به این نتایج دست یافتیم که حکمرانی مطلوب نقش مثبت و موثری در ارتقا شهر هوشمند دارد و بر تمامی شاخص های شش­گانه شهر هوشمند یعنی مردم هوشمند، اقتصاد هوشمند، حمل و نقل هوشمند، حکمروایی هوشمند، زندگی هوشمند و محیط هوشمند تاثیر مثبت داشته است. همچنین تحول در حکمرانی محلی با چالش­های بسیاری روبروست، که مورد بحث این مقاله بوده است.