خوانش انتقادی از وضعیت حکمرانی در ایران و راهکارهایی برای حرکت به حکمرانی مطلوب

پژوهش حاضر تلاش دارد که به ارزیابی شاخص‎های حکمرانی خوب در جمهوری اسلامی ایران بر اساس معیارهای موجود بپردازد. لذا پرسش ابتدایی مقاله این است که: وضعیت حکمرانی خوب از منظر عناصر سه‎گانه و از منظر ویژگی‎های حکمرانی خوب در ایران چگونه است؟ پس از بررسی وضعیت حکمرانی بر اساس معیارهای جهانی، این فرضیه مطرح می‎شود که بهره‎مندی از الگوی جهانی برای سنجش وضعیت حکمرانی برای کشورهایی نظیر ایران راهگشا نبوده و این دسته کشورها نیازمند الگوهایی بومی با استانداردهای تلفیقی می‎باشند. زیرا به علت تمایز در ساحت هستی‎شناختی(وجود عناصر سازنده حکمرانی متفاوت از فضای جهانی) نیازمند دستگاه معرفتی متمایزی می‎باشیم. بر اساس معیارهای جهانی در جمهوری اسلامی ایران به جهت آنکه سیاستگذاری در چهار حوزه سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به وسیله دولت (حاکمیت) و به شیوه عمودی صورت می‎گیرد، نتایج این سیاست‎گذاری دولت ناهمسو با شاخص‎های حکمرانی خواهد بود. لذا با توجه به ویژگی‎های منطقه خاورمیانه و بومی کشور ایران نیازمند تعیین برخی شاخص‎های بومی می‎باشیم تا برداشت بهتری از وضعیت حکمرانی در ایران به دست دهیم