دیدگاه اشاعره و معتزله درباره غرض افعال الهی

غایت مند به کسی می گویند که صاحب غایت است، یعنی صاحب غرض و هدف باشد. غایت مندی افعال الهی، یعنی صاحب غایت و غرض بودن افعال الهی. غایت مندی افعال الهی یکی از شاخه های معنای اخص حکمت است و در بحث صفات الهی قرار می گیرد.این تحقیق به روش کتابخانه ای و از نوع توصیفی می باشد.موضوعی که در این پژوهش مطرح می شود این است که آیا خداوند برای فعل خودش غایت و هدفی دارد؟ در پاسخ به این سوال دو دیدگاه وجود دارد، نظریه اشاعره و نظریه مکتب معتزله .اشاعره معتقد هستند که افعال خداوند غایت مند نیست، زیرا اگر خداوند فعلی را برای غرضی انجام بدهد، این نشانه ای از نقص در وجود او خواهد بود. آن ها تصور کرده اند که اگر فعل خداوند دارای غایت باشد آن غایت خداوند را مجبور به آن کار می کند. به عقیده آن ها نباید یک مفهوم خارجی کار خداوند را جهت دهد، بلکه ملاک خودکار خداوند است و هر کاری که او انجام دهد غایت مند و حسن است؛ اما معتزله معتقدند که افعال خداوند باید غایت مند باشد، چون اگر چنین نباشد افعال او باطل و بیهوده خواهد بود و خداوند صریحا در قرآن بیان کرده که کار عبث انجام نمی دهد.هدف از انجام این تحقیق بررسی دیدگاه اشاعره و معتزله درباره غرض افعال الهی می باشد.