اثربخشی داستان درمانی به شیوه گروهی بر کاهش پرخاشگری و افزایشابراز وجود دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر جاجرم

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی داستان درمانی به شیوه گروهی بر کاهش پرخاشگری و افزایش ابراز وجود دانشآموزان مقطع ابتدایی شهر جاجرم است. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی است و از طرح گروه کنترل استفادهشده است. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی دانش آموزان مقطع ابتدایی مدارس دولتی شهر جاجرم است که ۳۰ نفر ازآنها که دارای بیشترین نمره پرخاشگری و کمترین نمره ابرازوجود بوده اند بصورت تصادفی انتخاب و در گروه هایآزمایش و کنترل گمارش شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ابراز وجود گمبریل و ریکی ( ۱۹۷۵ ) وپرسشنامه پرخاشگری اهواز ( ۱۳۷۵ ) است. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسه یک ساعته به شیوه گروهی و هر جلسه یک قصه با موضوع مهارت های اجتماعی و یک قصه با موضوع پرخاشگری برای کودکان دریافت کردند. اما برای گروه کنترل مداخله ای ارایه نشد. جهت تجزیه وتحلیل اطلاعات از آزمون کواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج آزمون کواریانس نشان داد که داستان درمانی به شیوه گروهی بر کاهش پرخاشگری و افزایش ابرازوجود دانش آموزان ابتدایی شهر جاجرم تاثیر معنی داری در سطح ۰/۰۵ داشته است.