بررسی رفتار خوردگی ایمپلنت های فلزی پایه منیزیمی با پوشش پلیمری ذرات تقویت کننده سرامیک

در این پژوهش، به منظور بهبود نرخ خوردگی ایمپلنت های فلزی AZ۹۱ در محلول شبیه ساز بدن در مدت زمان های غوطه وری طولانی، کنترل تخریب پذیری و افزایش زیست فعالی آن، پوشش کامپوزیتی پلی کاپرولاکتون-کیتوسان- یک درصد بغدادیت روی AZ۹۱ آندایز شده اعمال شد. پس از اعمال پوشش کامپوزیتی و هفت روز غوطه وری در محلول بافرفسفات، سرعت خوردگی از ۲۱/ ۰ میلی گرم بر ساعت بر سانتی متر مربع (برای نمونه) AZ۹۱به ۱/ ۰ میلی گرم بر ساعت بر سانتیمتر مربع (برای نمونه AZ۹۱آندایز شده) کاهش پیدا کرد. تشکیل لایه آپاتیت روی سطح نمونه ها به عنوان معیاری از زیست فعالی درنظر گرفته می شود. به منظور ارزیابی توانایی تشکیل آپاتیت روی نمونه ها، از آزمون مایع شبیه ساز بدن(SBF) استفاده شد. اعمال پوشش کامپوزیتی بالاترین قابلیت تشکیل آپاتیت، رهایش کنترل شده یون ها و کمترین نرخ خوردگی در SBF را به دست داد به گونه های که می تواند انتخاب مناسبی برای ایمپلنت های استخوانی باشد.