کارآفرینی در نظام آموزشی

یکی از معضلات فعلی جوامع امروز ازجمله جامعه ایران مسئله اشتغال یا به عبارتی معضل بیکاری است. امروزه همگام با شغل جدید باید برروی مهارت های آموزشی به عنوان عناصری کلیدی کارآفرینی کار شود نگاهی به کشورهای پیشرفته ودر حال رشد نشانگر این است که بخش عظیمی از دستاوردهای توسعه اقتصادی خودرا مدیون توسعه نگری اشتغال زایی بویژه ازطریق ارتقاء آموزشهای مهارتی بخصوص درحوزه آموزشهای فنی وحرفه ای بوده اند. ابلاغ سیاست های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی به منظور شتاب بخشیدن به رشد اقتصاد ملی، ارتقا کارآیی بنگاه های اقتصادی و بهره وری منابع مادی و انسانی و فناوری، افزایش رقابت پذیری در اقتصاد ملی، افزایش سهم بخش های خصوصی و تعاون دراقتصاد ملی، کاستن از بار مالی و مدیریتی دولت در تصدی فعالیت های اقتصادی، افزایش سطح عمومی اشتغال، تشویق به سرمایه گذاری بهبود درآمد خانوارها، توسعه سرمایه انسانی دانش پایه و متخصص، چالشی های را فراروی نهادهای آموزشی به مانند آموزش و پرورش قرار داده است. برای پاسخ گویی به این چالش، باید راهبردها، رویکردها و راه کارهای اجرایی مناسبی را باید برگزیند و به اجرا درآورد. یکی از این رویکردها، آموزش کارآفرینی در نظام آموزش و پرورش است. البته امروزه آموزش کارآفرینی نه تنها جای خود را در بستر دروس دانشگاهی و در رشته های مختلف باز نموده است، بلکه در دوره های مختلف تحصیلی از ابتدایی تا دبیرستان نیز مورد توجه خاص قرار گرفته است. اما علیرغم استقبال گسترده نظام آموزش و پرورش کشور از موضوع کارآفرینی، آموزش کارآفرینی در مدارس با چالش های متعددی روبرو است که عدم توجه به آنها می تواند اثربخشی آموزش کارآفرینی در نظام آموزش و پرورش کشور را تحت تاثیر قرار داده است که مهمترین آنها عبارت است از: چالش در کیفیت مدرسان کارآفرینی، چالش در محتوا و شیوه های آموزش کارآفرینی، چالش در اثربخشی روشهای آموزشی، چالش در ابزارهای آموزشی مرتبط با کارآفرینی، چالش در حمایت های مادی و معنوی دانش آموزان کارآفرین، چالش در نیازهای یادگیری دانش آموزان. این چالش ها اگر به فرصت تبدیل نشوند، در بلند مدت آثار زیانباری را بر نظام آموزش و پرورش تحمیل خواهند کرد.