ارزیابی مولفه های پاسخگویی اجتماعی مراکز بهداشت و درمانی مازندران در دوران کرونا و رتبه بندی آنها

هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی مولفه های پاسخگویی اجتماعی مراکز بهداشت و درمانی مازندران در دوران کرونا و رتبه بندی آنها می باشد. پژوهش حاضر از حیث روش تحقیق، توصیفی- پیمایشی و بصورت مقطعی می باشد. جامعه آماری کارکنان مراکز بهداشت تابعه دانشگاه علوم پزشکی استان مازندران در ۱۷۸ مرکز روستائی و ۹۶ مرکز شهری در زمستان سال ۱۴۰۰، بتعداد ۵۵۰۲ نفر بوده و پژوهش بر اساس داده های ۳۶۱ تن از آزمودنی ها، بر اساس فرمول کوکران با روش نمونه گیری طبقه ای نسبی چندمرحله ای انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد، جمع آوری و از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته، بررسی سوال های پژوهش از آزمون تی تک نمونه ای و فریدمن استفاده گردید. فرضیه صفر در خصوص متغیر پاسخگویی اجتماعی (مقدار احتمال ۴۰/۴۱۰۱۱۰۱/۰ و آماره تی ۰/۸۲-)، محرمانه ماندن اطلاعات(۰/۵۷۲ و ۰/۵۷) و حمایت اجتماعی (۰/۱۴۶ و ۱/۴۶) تائید شده و این متغیرها دارای وضعیت در حد متوسطی بودند. در مولفه های اقدام سریع (۰/۰۰۰۱ و ۳/۷۰)، ارتباطات (۰/۰۰۴و ۲/۹۳-)، شان و رتبه (۰/۰۰۰۹ و ۷/۵۶)، استقلال (۰/۰۱۱ و ۲/۵۵-)، حق انتخاب (۰/۰۰۰۹ و ۷/۹۲-) و امکانات اولیه (۰/۰۰۱ و ۳/۳۸-)، فرضیه صفر رده شده، مولفه های اقدام سریع و شان و رتبه، دارای وضعیت مطلوب و مولفه های ارتباطات، استقلال، حق انتخاب و امکانات اولیه، دارای وضعیت نامطلوبی بودند. با توجه به عملکرد متوسط پاسخگویی اجتماعی، اولویت اول و دوم شان و رتبه و اقدام سریع و اولویت آخر حق انتخاب، بایستی مسئولان در دوران همه گیری کرونا به تقویت این ابعاد از پاسخگویی اجتماعی در جهت جلب رضایت مردم بپردازند.