آداب سفارت و سفیر پذیری در دوره صفویه

در عصر صفویه انبوهی از سفرنامه ها از سوی سفیران و جهانگردان خارجی که به ایران سفر کردند، نگارش یافت. مطالب این سفرنامه ها، بیانگر روایت و زاویه دید نگارندگان آنها به ایران و مردم آن است. در این پژوهش کوشش شده است، به این پرسش پاسخ داده شود که سفرنامه نویسان این دوره چه روایتی از مهمان داری و سفیر پذیری ایرانیان ارائه کرده اند؟ بر اساس یافته های تحقیق، عموم روایتگران به مهمان نوازی ایرانیان از بدو ورودشان به ایران اشاره کرده اند، آنها همچنین چگونگی حضورشان در دربار صفوی را روایت کرده اند. در این روایت ها نقش صاحب منصبان درباری در رسیدگی به امور سفرا درخور توجه است که به ترتیب مهماندار باشی، ایشیک آغاسی، تفنگ دارباشی، ناظر و وقایع نویس با آنها در ارتباط بودند. همچنین از میان اطلاعات و روایت های آنها، می توان جایگاه آنها را در نظام قضایی ایران و برخورد شاه با آنان دید. روش تحقیق توصیفی تحلیلی با تکیه بر داده های تاریخی است