سیاست تغییر قانون پولی و بانکی کشور: تغییر یک واحد پول ایران

قانون پولی و بانکی ایران مصوب ۱۸/۴/ ۱۳۵۱ دارای ۴۵ ماده است. قسمت اول این قانون مربوط به پول است. اشکال و خطای تعریف پول در آن این است که یک ریال در طول زمان ثابت نیست. زیرا ارزش طلا در طول زمان تغییر می کند. در نتیجه، باید سیاست واحد پولی طوری طراحی شود که ارزش یک ریال در طول زمان برای تمامی نسل‎ها ثابت بماند. یعنی ارزش پول در قدرت خرید آن است.. به عبارتی، وظیفه پول از وظیفه واحد پولی مجزاست. یعنی در فرایند اعتبار پول در علم اقتصاد، باید واحد پولی هم اعتبار شود. یعنی اعتبار پول و اعتبار واحد پولی لازم و ملزوم یکدیگرند. نقش واحد پولی در فرایند مبادله، دادن آگاهی عمومی به تمامی عاملین اقتصادی است. در این رویکرد جدید، وظیفه پول فقط و فقط، وسیله اندازه گرفتن ارزش است. یعنی پول ارزش را در خود ذخیره نمی کند، بلکه واحد پولی ارزش را در خود ذخیره می کند. حال باید سیاست واحد پولی طوری طراحی شود که ارزش یک واحد پولی در طول زمان برای تمامی نسل ها ثابت بماند. راه حل این کار، تشکیل منبع عمومی از پول است، به طوری که مالکیت این منبع عمومی از پول متعلق به تمامی نسل هاست. در نتیجه عمل تامین پول، از این منبع عمومی برای تمامی عاملین اقتصادی در طی زمان، به صورت عقد قرض الحسنه است. به عبارتی، باید قانون به شکل زیر تغییر کند: یک ریال برابر است با تامین مقدار یک واحد پول از منبع عمومی پول به صورت عقد قرض الحسنه برای تمام نسل ها.