عدم توازن ضربان قلب به عنوان نشانگر جدید تنش نوزادان

همبستگی خودکار تغییرپذیری ضربان قلب به وسیله روش ها و مدل های مختلفی ارائه می گردد، اما نمودار پوانکاره همچنان ابزار تحلیلی ارزشمندی محسوب می شود. تجزیه وتحلیل عدم توازن ضربان قلب (HRA) برای سنجش کمی نقاط توزیع نامتوازن در بالا و پایین خط شاخص مورد استفاده قرار می گیرد. هدف این پژوهش اجرای تجزیه وتحلیل HRA در نوزادان و استفاده از آن به عنوان نشانگر تنش حاد است. این مطالعه ۴۰ نوزاد تازه متولدشده سالم را شامل می شود. روند انجام کار شامل دو مرحله پایه و دو مرحله تنش (تحریک پاشنه پا و نمونه گیری خون از پاشنه پا) بود که طی آن ضربان قلب اندازه گیری شد. علاوه بر اندیس های استاندارد HRA شاخص جدیدی (SKG) مرتبط با تفاوت های اولیه گروه زمانی فاصله RR معرفی می شود. برای آزمایش خواص تشخیصی اندیس های عدم توازن از تحلیل منحنی ROC استفاده شد. در حالتی که AUC فاصله قابل توجهی با مقدار ۰.۵ داشته باشد، نتایج نشان می دهد که اندیس های HRA می توانند به عنوان نشانگرهای بالینی مورداستفاده قرار بگیرند. در مقادیر بالاتر AUC (۰.۹۰۶ و ۰.۷۸۵)، دقت (۸۷.۵% و ۸۱.۳%) و حساسیت (۸۷.۵% و ۸۱.۳%)، شاخص SKG نسبت به اندیس های سنتی عملکرد بهتری داشت. این کاربرد جدید HRA مزایای بالقوه ارزیابی تنش در نوزادن و به طور کلی در بیماران بی کلام را نشان می دهد.