چشم انداز آینده مهندسی بافت استخوان

علیرغم همه پیشرفت ها در مهندسی بافت استخوان، همچنان اتوگرافت ها، استاندارد طلایی درمان ضایعات بزرگ کرانیوماگزیلوفاسیال Craniomaxillofacia می باشند. وسعه بیومتریال ها، کاربرد فاکتورهای رشدی، و سلول های بنیادی دریچه جدیدی را به روی مطالعات بازسازی استخوان می گشاید، اگرچه انتقال حقیقی نتایج به حوزه بالینی هنوز صورت نگرفته است. در این مقاله تعدادی از رویکردهای مهم و اساسی که محققین برای ارتقای احتمال موفقیت در بازسازی استخوان به کارمی گیرند، آورده شده است. سلول های بنیادی چند توان القایی که با تغییر سلول های بالغ سوماتیک یا سلول های بنیادی بالغ غیر چند توان تولید می شوند، از نامزدهای منابع سلولی در این زمینه می باشند. در حوزه ی داربست های هوشمند، مهندسین بافت بر روی تغییراتی مانند افزودن مولکول های زیست- فعال یا نانوذرات فعالیت می کنند. همچنین سیستم ارائه موضعی به عنوان وسیله ای برای حمل وآزادسازی عوامل درمانی شامل داروها، فاکتورهای رشدی مانند فاکتور استخوان ساز یا آنژیوژنیک و سلول ها برای مدت زمان مطلوب معرفی شده اند. علاوه بر آن، روش های کشت سلولی دینامیک(بایورآکتورها) برای تقلید نسبی خصوصیات فیزیولوژیک و مکانیکی بدن استفاده می شوند. رویکرد تازه دیگر بازسازی استخوان با آنتی بادی AMORاست که مولکول های درمانی را به صورت موضعی یا سیستمیک وارد می کند تا موجب فعال سازی یا مهار فاکتورهای اندوژن به ویژه پیام های BMPشوند. به طور خلاصه، آزادسازی تدریجی فیزیولوژیک فاکتورهای رشدی به همراه سلول های بنیادی مزان شیمی MSCsکشت یافته در داربست کامپوزیتی، روش های کشت سلول دینامیک و ارتقای بستر دریافت کننده، برچشم انداز آینده تاثیرگذار می باشند