اولویت بندی و تخصیص ریسک در پروژه های زیرساختی با روش مشارکت عمومی- خصوصی بر مبنای تلفیق تکنیک های تصمیمگیری چند معیاره فازی

اجرای پروژه های مختلف زیرساختی از جمله عوامل مهم و حیاتی در رشد و توسعه ی اقتصادی کشورها به شمار میرود. در سالهای اخیر به دلیل رشد روزافزون جمعیت و توسعه اقتصادی کشورهای مختلف در حال توسعه، نیاز شدیدی به توسعه زیرساخت ها در بسیاری از کشورها احساس می شود. یکی از مهمترین جنبه های ساخت و توسعه پروژه های عمرانی، تامین مالی پروژه هاست که مهمترین نقش را در توسعه پروژه و رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده ایفا میکند. به همین منظور در پژوهش حاضر، مطالعه موردی در پروژه های آزادراهی کشور ایران و همچنین انجام مصاحبه های نیمه ساختار یافته با متخصصین و خبرگان در زمینه قراردادهای مشارکت عمومی- خصوصی در کشور، در ابتدا اقدام به شناسایی مهمترین ریسکهای موجود در این پروژه ها شده و سپس با استفاده از روش های آماری و استنباطی همچون روش های تصمیم گیری چند معیاره فازی، میزان اهمیت این ریسکها تعیین شده و اقدام به اولویت بندی آنها گردید. ریسک های شناسایی شده در ۶ حوزه مورد ارزیابی قرار گرفتند که حوزه های مربوط به ریسک پیمانکار، ریسک کارفرما، ریسک تامین کننده، ریسک مربوط به مشاور توسعه، ریسک های محیط خارجی اثر گذار و ریسک های حمل و نقل طبقه بندی شدند و با توجه به بررسی های انجام شده با استفاده از روش تصمیم گیری فازی، ریسک های مربوط به عوامل خارجی اثر گذار در رتبه اول و ریسک های مربوط به پیمانکار در رتبه دوم قرار گرفت و با توجه به نتایج حاصل شده، زیر ریسک های این دو رتبه را مجددا بررسی نموده و اثر گزارترین ریسک ها شناسایی و معرفی شدند.