بررسی مولفه های کارناوال در داستان های عزاداران بیل غلامحسین ساعدی

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 132

فایل این مقاله در 81 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_RPRAZI-11-2_004

تاریخ نمایه سازی: 12 شهریور 1401

چکیده مقاله:

کارناوال یکی از نظریه های برجسته میخاییل باختین، منتقد بزرگ قرن بیستم در ادبیات است. ویژگی های که موجب می شود بتوان یک اثر ادبی را کارناوال خواند، زبان کوچه و بازار، طنز، خنده، فرجام ناپذیری،گروتسک و... هستند که می توان در توصیف یک اثر کارناوالی از آنها یاد کرد.کارناوال ها جشن های عمومی و عامیانه هستند که در آن ها طبقات مختلف جامعه باژگون می شوند و خردمندها، احمق ها، دلقک ها و پادشاهان تمسخر می شوند. یکی از آثاری که قابلیت خوانش کارناوالی  را دارد، عزاداران بیل اثر غلامحسین ساعدی است. در این مقاله براساس روش توصیفی- تحلیلی و شیوه کتابخانه ای به این مهم پرداخته شده است. تبیین تضاد چند جانبه و اساسی بین شخصیت ها و موقعیت های فرهنگی و اعتقادی در اجتماع، تجمیع امور متضاد با خلق موقعیت های مناسب و فضاهای هنرمندانه و همچنین بازتاب جلوه های از مرگ و ترس در پایان داستان ها، خلق شخصیت های مسخ شده و دیوانه که توازن منطق و رسمیت را درهم می شکنند، به کارگیری زبان عامیانه در موقعیت های مختلف، وجود ترس و  هراس حاکم بر اتمسفر داستان ها، خلق موقعیت های طنزگونه و خنده دار با شیوه ای خاص و منتسب به خود و ... در این رمان بیانگر نشانه ها و مولفه های کارناوال گرایی در این اثر است.

نویسندگان

نعمت منصوری

دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران

بدریه قوامی

استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.

رضا برزویی

استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران

جمال ادهمی

استادیار گروه علوم اجتماعی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • اشمیتس، توماس. (۱۳۸۹) درآمدی بر نظریه ادبی جدید و ادبیات ...
  • باختین، میخاییل میخاییل و ویچ. ( ۱۳۹۰) تخیل مکالمه ای ...
  • باختین، میخاییل میخاییلوویچ. (۱۳۹۵) پرسش های بوطیقای داستایوفسکی، ترجمه سعید ...
  • بی نیاز، فتح الله. (۱۳۸۷) درآمدی بر داستان نویسی و ...
  • تودوروف، تزوتان. (۱۳۷۷) منطق گفت وگویی میخاییل باختین، ترجمه کریمی، ...
  • تجبر، نیما. (۱۳۹۰) نظریه طنز: بر بنیاد متون برجسته طنز ...
  • حبیبی، محمدحسین. (۱۳۹۴) «بررسی سبکی طنز اجتماعی در آثار غلامحسین ...
  • ساعدی، غلامحسین. (۱۳۴۹) عزادران بیل. تهران: انتشارات نیل ...
  • کادن، جان آنتونی. (۱۳۸۶) فرهنگ توصیفی ادبیات و نقد، ترجمه ...
  • گلدمن، لوسین و دیگران. (۱۳۹۰) درآمدی بر جامعه شناسی ادبیات، ...
  • نامور مطلق، بهمن. (۱۳۹۰) «چندصدایی باختینی و پساباختینی». مجموعه مقالات ...
  • نولز، رونلد. (۱۳۹۱) شکسپیر و کارناوال پس از باختین، ترجمه ...
  • مقدادی، بهرام. (۱۳۷۸) فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی. تهران: نشر فکر ...
  • مکاریک، ایرناریما. (۱۳۸۳) دانشنامه نظریه های ادبی معاصر، ترجمه مهران ...
  • میرصادقی، جمال؛ میرصادقی، میمنت. (۱۳۷۷) واژه نامه هنر داستان نویسی. ...
  • هارلند، ریچارد. (۱۳۸۲) درآمدی تاریخی بر نظریه ادبیات از افلاطون ...
  • وبستر، راجر. (۱۳۸۲) پیش درآمدی بر مطالعه نظریه ادبی، ترجمه ...
  • ونه گات، کورت. (۱۳۸۶) مرد بی وطن، ترجمه حسین شهرابی. ...
  • نمایش کامل مراجع