ارائه الگوی تدریس مبتنی بر هوش هیجانی در آموزش عالی

هدف از این پژوهش، طراحی الگوی تدریس مبتنی بر هوش هیجانی در آموزش عالی استان های خراسان(شمالی، رضوی، جنوبی) بود. این پژوهش با رویکرد آمیخته اکتشافی (کیفی و کمی) انجام گرفت. جامعه در بخش کیفی اعضاء هیات علمی آموزش عالی استان های خراسان(شمالی، رضوی و جنوبی) بودند. روش نمونه گیری از نوع در دسترس بود و حجم نمونه با رسیدن به اشباع نظری به ۱۵ نفر رسید. جامعه آماری در بخش کمی شامل دانشجویان کارشناسی تمام رشته ها در آموزش عالی استان های خراسان بودند. و حجم نمونه براساس فرمول کوکران ۳۵۰ نفر به دست آمد. گردآوری داده ها در بخش کیفی از طریق مصاحبه های عمیق و نیمه ساختار یافته انجام شد و یافته های کیفی با روش تحلیل مضمون و به وسیله نرم افزار لیزرل حاصل شد. گردآوری داده ها در بخش کمی از طریق پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر ۲۶ گویه و ۵ عامل بود که روایی محتوایی آن با استناد به نظر اعضاء هیات علمی و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ۰.۷۵ ارزیابی و مورد تایید واقع شد. سپس پرسشنامه توزیع شد و پس از جمع آوری، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد بررسی قرار گرفت. از آزمون t تک نمونه برای شناسایی مولفه ها، از تحلیل عاملی برای مدل پیشنهادی استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی تدریس مبتنی بر هوش هیجانی دارای ۵ عامل؛ خودشناسی، تعامل عاطفی، روابط جمعی، خودمدیریتی و خود انگیختگی می باشد. که مجموعا ۷۷ درصد از کل واریانس سازه تدریس مبتنی بر هوش هیجانی را تبیین می کنند.