ارتباط موقعیت جغرافیایی شهر بابل در قرآن با شیوع سحر و جادو

یکی از طولانی ترین و جامع ترین و پر ابهامترین آیاتی که در قرآن کریم راجع به سحر، آیه ۱۰۲ سوره بقره می باشد. در این آیه واژه ای آمده است که به مکان اتفاقات مهمی در رابطه با سحر اشاره می نماید. این مکان با توجه به نزول دو فرشته الهی برای ابطال سحر، باید یکی از شاخص ترین مکانها در وجود سحر و جادوگری بوده باشد، بنابراین، مقاله حاضر ابتدا حقیقت سحر و میزان تاثیر و نفوذ آن را بر روی افراد در بابل به کمک علم باستان شناسی، بررسی می کند و سپس با بررسی ویژگی جغرافیایی این منطقه به بیان رابطه بین سحر و موقعیت مکانی و جغرافیایی بابل در قرآن می پردازد. در پایان به این نتیجه می رسد که هرچند بسترهای لازم تا حدودی در این سرزمین وجود داشته اما این، تمام علت در شیوع سحر و جادو در این سرزمین نبوده است و علت واقعی، جهالت مردمی بوده که همواره با ویرانی بابل دوباره بت مردوک را که نمادی برای ابطال سحر بوده در این سرزمین می پرستیده اند .اما گویی سایه وحشتناک این مکان تا حدی زیاد بوده که حضرت علی علیه السلام وقتی به این مکان وارد می شود حاضر به خواندن نماز نمی گردد و همه را توصیه به خروج از این مکان می کند و باز به همین علت است که پایان بابل شنیدنی است و تا وقتی این سرزمین جابجا نمی شود آفات بابل از بین نمی رود .