پیش بینی مشکلات رفتاری فرزندان بر اساس افسردگی مادران با نقش میانجیخودپنداره فرزندان

هدف تحقیق حاضر پیش بینی مشکلات رفتاری فرزندان بر اساس افسردگی مادران با نقش میانجی خودپندارهفرزندان بود. روش پژوهش توصیفی با طرح همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری بود. جامعه آماری تحقیقحاضر شامل کلیه ۴۰۰ مادر ( ۳۰ تا ۴۰ سال) دارای مدرک کارشناسی بود که فرزندان ۷ تا ۱۲ ساله داشتند و ساکنشهر تهران (و در مراکز درمانی مستانه و آبادیس (منطقه ۱) و مراکز روشنا و رهنمود (منطقه ۴) در شش ماهه اولسال ۱۴۰۰ پرونده روانشناختی افسردگی داشتند بودند. بدین منظور، به صورت دردسترس و بر اساس فرمولکوکران و جدول مورگان ۱۶۹ کودک ۷ تا ۱۲ سال همراه با مارانشان انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه هایمشکلات رفتاری کانرز ۱۹۹۰ ، افسردگی بک ۱۹۶۱ ، و خودپنداره بک ۱۹۷۸ تکمیل کردند. علاوه بر آمارتوصیفی از همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و معدلات ساختاری استفاده شد. همچنین تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS-۲۶ و AMOS استفاده شد. یافته ها نشان داد افسردگی مادران به همراه خودپنداره کودکان، در مجموع ۶۳ درصد از واریانس مشکلات رفتاری کودکان را تبیین می کند. افسردگی مادران به صورت مثبت ومعنادار مشکلات رفتاری فرزندان را پیش بینی می کند. مدل ساختاری پژوهش با داده های گردآوری شده برازشدارد. به عنوان نتیجه گیری میتوان گفت مشکلات رفتاری فرزندان تحت تاثیر ویژگی های روانشناختی مادراناست