نقش حقوق بشر دوستانه در روابط بین الملل و روند پیشگیری از تولید سلاح های جدید

حقوق بشردوستانه به منزله بخشی از حقوق قابل اعمال بر درگیری های مسلحانه، مجموعه ای متشکل از حقوق لاهه، ژنو و نیویورک است. از جمله مواردی که در روایات منع ونکوهش شده، استفاده از سلاح های آتش زا است. این گونه روایات نیز می تواند دلیل بر حرمت استفاده از جنگ افزارهای کشتار جمعی باشد. در واقع، اسلام دین صلح و امنیتاست. حفظ جان انسان ها از اهم مصالحی است که شارع و عقلا بدان اهتمام و توجه دارند. هر سلاحی که حفظ جان انسان ها را به خطر اندازد و موجب کشتار جمعی انسان ها شود،خطری برای امنیت جانی و مالی انسان ها محسوب شده و به کارگیری آن منع گردیده است. در این تحقیق با هدف روشن کردن مبانی و ادله حرمت به کارگیری سلاح هسته ای درقوانین وضع شده در فضای بین المللی، حکم به کارگیری این سلاح به دست آمده است. با استناد دلایل حقوقی شامل معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای، منشور ملل متحد، رای مشورتی دیوان بین الملل دادگستری در سال ۱۹۹۶، اصل تفکیک و اصل منع درد و رنج زاید به کارگیری سلاح هسته ای منع شده است، در منابع حقوق بین الملل نیز چنین به دستمی آید که دلیلی که صراحتا استفاده از این سلاح را در شرایط دفاع مشروع ممنوع اعلام کند، وجود ندارد و منع به کارگیری سلاح هسته ای در شرایط عادی نیز از قواعد عرفی مستفادمی گردد