واحدهای سنجش طول در اوستا
محل انتشار: دوفصلنامه زبان شناخت، دوره: 5، شماره: 10
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 84
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LANG-5-10_007
تاریخ نمایه سازی: 15 شهریور 1401
چکیده مقاله:
درباره واحد های اندازه گیری در ایران باستان اطلاعات کمی در دست است. مهم ترین متنی که از ایران باستان باقی مانده است، یعنی اوستا، آگاهی چندانی در این باره به دست نمی دهد. خوش بختانه یکی از فصول فرهنگ نامه ای کهن، مشتمل بر واژه های اوستایی و ترجمه پهلوی آن ها، دربردارنده تعدادی از واحدهای سنجش طول در دوران باستان است. در فصل بیست و هفتم فرهنگ اویم، نام واحدهای اندازه گیری طول و نسبت آن ها با یک دیگر به زبان اوستایی و پهلوی آمده است. نام برخی از این مقیاس ها در متون اوستایی تک آمدند و تنها در این فرهنگ باقی مانده است. به این ترتیب، می توان این متن را مهم ترین منبعی دانست که درباره واحدهای اندازه گیری در ایران باستان اطلاعاتی به دست می دهد. در این مقاله، واحدهای اندازه گیری طول، که در فصل بیست و هفتم فرهنگ اویم نام برده و تعریف شده است، به کمک بخش های دیگر اوستا و منابع پهلوی و زند طبقه بندی و بررسی شده است. نتیجه این بررسی و طبقه بندی را می توان به صورت زیر خلاصه کرد: uz-ašti = ۸ ǝrǝzu, dišti = ۱۰ ǝrǝzu, paδa = ۱۶ ǝrǝzu, vībāzu = ۲ frabāzu = ۴ frarāθni = ۸ vitasti = ۹۶ ǝrǝzu, vībāzu = ۲ gāiia = ۴ frarāθni, gāiia = ۳ paδa = ۴ vitasti = ۴۸ ǝrǝzu , yujiiasti = ۲ daxšmaiti = ۴ snaiiasti = ۸ tacar = ۱۶ hāθra.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فرزانه گشتاسب
استادیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :