ارزیابی آزمون های تکوینی در دستیاران داخلی و جراحی

مقدمه: ارزیابی مبنایی برای تغییر، تبدیل و بهبود می باشد و بستری در جهت بالا بردن سطح کیفی فرآیند تدریس و یادگیری به شمار می رود. هدف از انجام این پژوهش، بررسی نحوه ارزیابی تکوینی دستیاران تخصصی داخلی و جراحی و مقایسه آنها با هم می باشد. روش بررسی: مطالعه حاضر مقطعی- پیمایشی و از نوع ارزیابی می باشد. با استفاده از نمونه گیری تصادفی خوشه ای، هفت دانشگاه انتخاب شده و با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده ۹۸ دستیار وارد مطالعه شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. پایایی پرسشنامه با استفاده از الفای کرونباخ ۸۲/۰ بدست آمد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و نرم افزار SPSS/۱۶ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: از دیدگاه دستیاران داخلی، در حیطه های شش گانه ارزیابی تکوینی، حضور فیزیکی دستیاران در کشیکها، حضور بهموقع بر بالین بیمار تحلیل بالینی به ترتیب بیشترین موارد مورد ارزیابی بودند، همچنین، از دیدگاه دستیاران جراحی حضور فیزیکی دستیاران در کشیک ها، حضور بهموقع بر بالین بیمار و آموزش به دستیاران سال پایین بهترتیب بیشترین موارد مورد ارزیابی بودند. در ارزیابی مورد حضور بهموقع بر بالین بیمار و حیطه مراقبت از بیمار تفاوت معنی داری میان دستیاران داخلی و جراحی وجود داشت. نتیجه گیری: پیشنهاد می گردد مسئولین مربوطه در وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی به ارزیابی تکوینی بیشتر بها دهند و جهت بهبود شرایط برنامه ریزی و تلاش نمایند و به ارزیابی آیتم های مانند حضور فیزیکی دستیاران بسنده نکنند و رعایت حفظ اسرار بیمار، تعهدات اخلاقی آنها و تحلیل بالینی بیش از پیش مورد توجه قرار گیرند.