بررسی انگیزش تحصیلی در نظریه خود تعیین گری

میزان موفقیتی که هر دانش آموز در امر تحصیل میتواند کسب کند یکی از مهمترین دغدغه های هر نظام آموزشی است. متغیرهای زیادی وجود دارد که بر موفقیت تحصیلی دانش آموزان تاثیر میگذارد، یکی از این متغیرها خودتعیین گری است. نظریه خود تعیین گری یکی از جامع ترین و پرکاربرد ترین نظریه ها در بحث انگیزش تحصیلی است. این نظریه چارچوبی گسترده برای درک عواملی است که انگیزه درونی، انگیزه بیرونی و سلامت روانی را تسهیل و یا تضعیف می کنند، همه موضوعاتی که مستقیما با محیط های آموزشی مرتبط هستند. تمرکز عمده این نظریه بر انگیزه درونی و پرداختن به سه نیاز اساسی روانشناختی: نیاز به خودمختاری، نیاز به شایستگی و نیاز به ارتباط در انسان است. طبق نظریه خود تعیینی، این سه نیاز، زیر بنای رفتار، و برای درک و شناخت چگونگی و چرایی پیگیری هدف، اساسی و ضروری هستند. ارضاء این سه نیاز روانی پایه، در محیط اجتماعی موجب رشد و پیشرفت دانش آموزان می شود. پژوهش حاضر به شیوه مطالعاتی و با استفاده از منابع کتابخانه ای بیان می دارد که کدام نوع انگیزه برای پیشرفت تحصیلی در طول زمان در زمینه ها و فرهنگ های مختلف مدرسه مفیدتر است. همچنین ارزیابی می کند که آیا روابط متقابلی بین پیشرفت تحصیلی و انواع مختلف انگیزه وجود دارد یا خیر.