بررسی نقش مراقب سلامت مدارس بر وضعیت تاب آوری مدارس در برابر بحران در سال ۱۴۰۰

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 110

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC14_043

تاریخ نمایه سازی: 19 شهریور 1401

چکیده مقاله:

زمینه و هدف : یکی از پیامدهای بلایا آسیب به مدارس، معلمان و دانش آموزان است. ایجاد مدارس تاب آور در برابر بلایا ازجمله استراتژی های کاهش خطر است و مراقب سلامت مدارس می تواند در ارتقاء تاب آوری مدارس موثر باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مراقب سلامت بر وضعیت تاب آوری مدارس در سال ۲۰۲۰انجام شد.مواد و روش ها : جامعه موردمطالعه، مدارس شهری کرمانشاه است. نمونه گیری به روش تصادفی ساده انجام گردید؛ و به تعداد ۲۳۱ مدرسه با درصد اطمینان ۹۵تعیین گردید. مطالعه حاضر توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی است؛ داده ها با استفاده از پرسشنامه تاب آوری مدارس جمع شد. همچنین داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲و آزمون های آماری مانند همبستگی پیرسون، Tمستقل مورد تحلیل قرار گرفت.نتایج : بر اساس نتایج این پژوهش بین وضعیت تاب آوری مدارس دارا و فاقد مراقب سلامت در ۳ مورد از ۹مورد مولفه های تاب آوری اختلاف معنی دار مشاهده گردید. آنالیزهای آماری نشان داد اختلاف معنی دار بین مولفه های؛ ایمنی (P=۰.۰۴۰)، آموزشی (P=۰.۰۳۰) و عملکردی (P=۰.۰۰۶) مدارس با گروه های دارای مراقب سلامت وجود دارد. همچنین تاب آوری نهایی مدارس نیز با متغیر مراقب سلامت دارای ارتباط معنادار بود(P=۰.۰۱۴).نتیجه گیری : حضور مراقب سلامت در مدارس می تواند منجر به بهبود وضعیت تاب آوری مدرسه شود و می تواند نقش مهمی داشته باشد. به طوری که آگاهی از وضعیت تاب آوری میتواند به مسولین مرتبط کمک کند تا یک برنامه موثر برای تاب آوری ایجاد کنند. درنتیجه تاب آوری افزایش می یابد و به تعیین اولویت های پیشگیرانه کمک کند.

نویسندگان

حامد رحیمی

کارشناسی ارشد، رشته مدیریت سلامت، ایمنی و محیط زیست(HSE)، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، ایران

خدیجه حاجی میری

استادیار، گروه آموزش بهداشت و ارتقا سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، ایران

حامد محمدی

استادیار، گروه مدیریت سلامت، ایمنی و محیط زیست (HSE) و گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، ایران