پمپ های الکتریکی شناور نفتی (ESP)؛ مروری بر تجهیزات ، مزایا و معایب

با ورود یا نزدیک شدن تعدادی از میادین نفتی مناطق نفت خیز جنوب به دوره کاهش تولید، در سال های اخیر توجه بیشتری بهاستفاده از روشهای نوین حفظ و نگهداشت تولید از جمله روشهای فرازآوری مصنوعی معطوف شده است . به طوریکه پس ازانجام چند پروژه آزمایشی، در حال حاضر استفاده از روش های فرازآوری مصنوعی به ویژه انواع پمپ های درون چاهی (پمپالکتریکی شناور، پمپ میله ای مکشی و پمپ خلاء پیشرو) در برنامه های آتی توسعه میادین نفتی به طور جدی تری مورد توجهقرار گرفته است . پمپ الکتریکی شناور به عنوان یکی از حساس ترین و پیچیده ترین روش های فرازآوری مصنوعی است که کاربردآن در میادین نفتی ایران و به ویژه در توسعه میادین فراساحلی رو به افزایش است . البته لازم به ذکر است که در بین انواع پمپهای درون چاهی نصب شده در چاه های مناطق نفت خیز جنوب، پمپ های الکتریکی شناور نسبت به پمپ های میله ای مکشیعملکرد ضعیف تری از خود نشان داده و در اغلب موارد، طول عمر این پمپ ها (متوسط زمان کارکرد پمپ پیش از خراب شدن)کمتر از آمار متوسط جهانی و طول عمر پیش بینی شده توسط شرکت نصب کننده بوده است. نقاط قوت منحصر به فرد اینپمپ ها نسبت به انواع دیگر پمپ های درون چاهی، از جمله ظرفیت تولید بسیار بالا (تا ۱۵۰۰۰۰ بشکه در روز)، کاهش فشار تهچاه و افزایش فشار سر چاه به میزان دلخواه، انعطاف پذیری زیاد نسبت به شرایط ویژه درونچاهی (زاویه انحراف، عمق، دما، برشآب و …) باعث مطرح شدن این نوع سیستم فرازآوری مصنوعی به عنوان یکی از گزینه های اصلی در پروژه های توسعه و افزایشتولید میادین نفتی دنیا شده است. در این مقاله سعی بر آن است که علاوه بر معرفی پمپ های الکتریکی شناور به عنوان یکی ازروش های فرازآوری مصنوعی که نسبت به برخی روشهای دیگر دارای بیشترین میزان تولید سیال بوده و با پیشرفت تکنولوژی دراین زمینه میزان تولید نیز افزایش می یابد، تجهیزات این پمپ ها و مزایا و معایب استفاده از این روش در فرازآوری مصنوعی برایتوسعه میادین نفتی مورد بررسی قرار گیرد.