تاثیر نرخ تزریق ژل ذره ای از قبل شکل گرفته در سایز نانو بر روی فاکتور مقاومت و فاکتور مقاومت پسماند در محیط متخلخل کربناته جهت جلوگیری از تولید آب و کمک به افزایش تولید نفت

گاهی در بعضی از میادین بالغ، جهت ازدیاد برداشت نفت، از تزریق آب استفاده شده است. یکی از مشکلاتی اصلی در این میادین،تولید آب مازاد است. ژل ذره ای از پیش شکل گرفته شده، برای کنترل آب تولیدی مازاد در برخی میادین به کار گرفته شده استو موفقیت آمیز نیز بوده است. با تزریق ژل از پیش تشکیل شده، تراوایی لایهی تراوا کاهش می یابد و سپس بعد از تزریق ژل، آبدوباره به داخل مخزن نفتی تزریق می شود تا وارد لایه های دیگر شود و نفت باقی مانده در لایه های دیگر را، به سمت چاه تولیدیبه صورت پیوسته و یکپارچه جاروب کند. با بررسی فاکتورهای مقاومت و مقاومت پسماند می توان کیفیت عملکرد ژل های از پیشتشکیل شده، جهت بستن لایهی تراوا را مشاهده کرد. فاکتور مقاومت، گرانروی موثر ذرات ژل از پیش تشکیل شده در محیط هایمتخلخل است و فاکتور مقاومت پسماند، نشان دهندهی گیر افتادگی ذرات ژل از پیش شکل گرفته در محیط متخلخل می باشد. دراین پژوهش برای شبیه سازی لایهی تراوا، از لوله های قلمی پر شده از سنگ کربناته یکی از میادین نفتی ایران استفاده شد تا اثرنرخ تزریق ژل ذره ای از پیش شکل گرفته شده (PPG) در سایز نانو بر فاکتور مقاومت (RF) و فاکتور مقاومت پسماند، بررسیشود. بدین منظور، این لوله های قلمی مورد سیلابزنی با آب و سپس PPG در سایزهای نانو و میکرون قرار داده شد تا تاثیر نرخجریان تزریق بر فاکتور مقاومت، فاکتور مقاومت پسماند، کاهش تراوایی لایهی تراوا و افزایش بازده جاروبی نفت از لایه های دیگربررسی شود. با افزایش نرخ تزریق PPG در سایز نانو، مشاهده شد که این نانو ژل بر خلاف انتظار، نتوانست به مانند سایز میکرونبه صورت پیوسته حفرات را ببندد و دلیل آن جذب بسیار بالای PPG درسایز نانو با سطح سنگ و چسبندگی بسیار بالا بین خودذرات نانو ژل بود. ولی با تزریق ژل در سایز میکرون بعد از تزریق ژل در سایز نانو، شاهد افزایش فاکتور مقاومت و فاکتور مقاومتپسماند بودیم و تولید آب کاهش بیشتری پیدا کرد. همچنین تراوایی لایهی شبیه سازی شدهی مورد نظر حدود ۹۶ درصد کاهشپیدا کرد.