شناسایی شبکه بهینه پایش کیفی آب زیرزمینی با استفاده از الگوریتم های فراابتکاریمطالعه موردی دشت نیشابور

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 114

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IRRIGATION02_010

تاریخ نمایه سازی: 20 شهریور 1401

چکیده مقاله:

برنامه ریزی و مدیریت آب زیرزمینی نیازمند پایش مناسب داده های کیفی و همچنین تراز آب زیرزمینی به صورت همزمانمی باشد. داده های مورد نیاز برای پایش کمی و کیفی سیستم های آب زیرزمینی عموما از چاه های پایش توزیع شده در آبخوانمورد مطالعه به دست می آید همچنین این احتمال وجود دارد که چاه ها در آبخوان از تعداد و توزیع مناسبی برخوردار نباشد. بهجهت اینکه پایش سیستم های آب زیرزمینی فرآیندی زمان بر و هزینه بر برای دولت ها می باشد لذا ایجاد یک شبکه بهینه پایشبه یک مسئله مهندسی مهم برای کشورها تبدیل شده است. برای این منظور از الگوریتم فرا ابتکاری جستجوی ممنوعه براییافتن شبکه بهینه پایش کیفی آب زیرزمینی در دشت نیشابور استفاده شد. هدف از این پژوهش یافتن تعداد و موقعیت چاههایپایشی که اطلاعات کافی کیفی از شرایط آبخوان در اختیار قرار بدهد، میباشد. تابع هدف استفاده شده در این پژوهش از ترکیبدو هدف متقابل با یک ضریب تاثیروزنی تشکیل شده است. هدف اول حداکثرسازی تطابق توزیع هدایت الکتریکی (EC) بینشبکه جدید از شبکه اولیه توسط الگوریتم جستجوعه ممنوعه با توزیع هدایت الکتریکی شبکه موجود می باشد. پایه این تطابقبر اساس مدل بهره وری نش-ساتکلیف می باشد. هدف دوم حداقل سازی تعداد چاه های پایش در شبکه جدید ایجاد شده برایدر نظر گرفتن مباحث اقتصادی می باشد. دوره مورد مطالعه در این پژوهش بهار سال ۱۳۹۰ و بهار سال ۱۳۹۱ می باشد. که ازدوره اول به طور مستقیم در مدل بهینه سازی و از دوره دوم برای اعتبارسنجی و صحت سنجی مدل استفاده شده است. نتایج بهدست آمده از این پژوهش نشان داد که استفاده از الگوریتم جستحوی ممنوعه در بهینه سازی شبکه پایش نتایج قابل قبولی را در اختیار قرار داده است.

نویسندگان

محمد حسن مویدیان

دانشجو کارشناسی ارشد، دانشکده کشاورزی، گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه فردوسی مشهد

علی اصغر بهشتی

استادیار، دانشکده کشاورزی، گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه فردوسی مشهد

علی نقی ضیایی

دانشیار، دانشکده کشاورزی، گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه فردوسی مشهد

رضا قنبری

دانشیار، دانشکده علوم ریاضی، گروه ریاضیات کاربردی، دانشگاه فردوسی مشهد