بررسی آلودگی انگلی توت فرنگی های شهرستان بهنمیر و جویبار در سال ۱۳۹۹

هدف از این مطالعه بررسی آلودگی انگلی توت فرنگی های شهرستان بهنمیر و جویبار در سال ۱۳۹۹ و مقایسه دو روش شستشوبا آب و دترجنت می باشد. مطالعه حاضر بر روی ۱۰۰ نمونه از توت فرنگی های تهیه شده از این دو شهرستان طی ماه های اردیبهشتتا خرداد ۱۳۹۹ در هر شهرستان بطور جداگانه انجام گردید. نمونه ها به روش رسوب سازی و سپس تغلیظ به کمک سوانتریفیوژ موردبررسی قرار گرفتند. داده های بدست آمده به وسیله آزمون مربع کای مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ازمجموع ۲۰ مزرعه مورد مطالعه در شهرستان جویبار ۱ مزرعه (۴۵ %) از نظر آلودگی انگلی مثبت تشخیص داده شدند. در روششستشو با دترجنت ۲۵ % نمونه ها مثبت تشخیص داده شدند که ۲۰ درصد آلوده به انگول اورنیتوبیلارزیا و ۵ درصود آلوده به انگلآنتاموئبا بودند. در روش شستشو بدون دترجنت ۴۵ % نمونه ها آلوده تشخیص داده شدند که ۲۰ درصد آلوده به بالانتیدیوم کلی و ۵درصد آلوده به آنتاموبا و ۵ درصد لارو ، ۵ درصد اورنیتوبیلارزیا و ۵ درصد به ژیاردیا آلوده بودند. از مجموع ۲۰ مزرعه مورد مطالعه درشهرستان بهنمیر از نظر آلودگی انگلی ۵۰ % نمونه ها مثبت تشخیص داده شدند. در روش شستشو با دترجنت ۵۰ درصد نمونه هامثبت تشخیص داده شدند که ۱۵ % آلوده به انگل اورنیتوبیلارزیا ، ۲۰ درصد به آسکاریس، ۵ درصد نرو نماتد ، ۵ درصد تخم انگلاورنیتوبیلارزیا و ۵ درصد آلوده به جرب بودند. در روش شستشو بدون دترجنت ۳۰ % نمونه های توت فرنگی آلوده تشخیص داده شدند.که ۱۵ % آلوده به آسکاریس ، ۵ درصد آلوده به کیلوماستیک ، ۵ درصد آلوده به تخم آسکاریس و ۵ درصد به جرب آلوده بودند. با توجهبه نتایج مطالعه حاضر وجود آلودگی انگلی توت فرنگی در هر دو شهرستان بهنمیر و جویبار نسبتا بالا بوده و همچنین با توجه به موثرنبودن روش شستشوی تنها با آب در حذف کامل آلودگی انگلی توت فرنگی استفاده از یک شوینده مناسب و آبکشی مجدد پیش ازمصرف این میوه توصیه می گردد.