تولید نانوفیبرهای بر پایه پروتئین ایزوله سویا دارای اسانس آویشن شیرازی و دارچین و بررسی اثرات شیمیایی و ضدمیکروبی آن ها

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 100

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MVTCONF01_177

تاریخ نمایه سازی: 21 شهریور 1401

چکیده مقاله:

امروزه محققین زیادی در تلاش هستند تا با استفاده از تکنولوژی های نوین بتوانند طول عمر نگهداری مواد غذایی را افزایش دهند. بدین ترتیبهمواره دنبال ترکیباتی هستند که اثرات ضد میکروبی و شیمیایی مناسبی داشته باشند. یکی از این تکنولوژی های نوین تهیه نانوفیبرها می باشدکه می توان اسانس های گیاهی مختلف را در غلظت های مختلف آن ها همراه نمود. هدف از انجام این مطالعه تهیه نانوفیبر بر پایه ایزوله سویاهمراه با اسانس های آویشن شیرازی و دارچین و بررسی فعالیت های ضد میکروبی و شیمیایی آن ها در شرایط آزمایشگاهی بوده است . روش کار: در فاز اول ترکیبات شیمیایی موجود دراسانس های آویشن شیرازی و دارچین بوسیله GC/MS تعیین گردید و در مرحله بعد فعالیتضد میکروبی و شیمیایی آن ها در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه نانوفیبرهای بر پایه ایزوله سویا حاوی اسانس هایمذکور تهیه و اثرات ضد میکروبی آن ها بوسیله تست های رایج تعیین گردید .نتایج: تیمول و سینامالدهید ترکیبات غالب در اسانس های گیاهی آویشن شیرازی و دارچین بوده و اسانس آویشن شیرازی در مجموع اثراتمناسب تری در مهار رشد باکتری های گرم منفی و مثبت داشت. نانوفیبرهای دارای اسانس آویشن شیرازی و دارچین تعداد باکتری هایاستافیلوکوکوس اورئوس، لیستریا مونوسیتوژنز و باسیلوس سرئوس را به میزان ۱۰۰ % کاهش دادند و همچنین میزان این کاهش در خصوصباکتری های اشرشیا کولای و سالمونلا تایفی موریوم به ترتیب ۷۰ % و ۶۳ % بوده است . نتیجه گیری: با توجه به اثرات مناسب نانوفیبرهای دارایاسانس های آویشن شیرازی و دارچین بر علیه باکتری های شاخص بیماریزا از طریق مواد غذایی توصیه می شود استفاده از این تکنولوژی دربسته بندی مواد غذایی مورد توجه بیشتری قرار گیرد . لازم به ذکر است این مطالعه با حمایت مادی و معنوی موسسه ملی توسعه تحقیقات علومپزشکی ایران با شماره گرنت ۹۶۴۴۵۹ صورت پذیرفت.

نویسندگان

مجتبی رئیسی

گروه تغذیه، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران

مسعود امان محمدی

دانشکده علوم تغذیه و تکنولوژی غذایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، ایران

راحم خوشبخت

دانشکده دامپزشکی، دانشگاه فناوری های نوین تخصصی آمل، ایران

صغری رمضانی

مرکز تحقیقات نانوفیبر، زنجان، ایران

وحید باقری

دانشکده علوم تغذیه و تکنولوژی غذایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، ایران

مرجان قربانی

مرکز تحقیقات تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، ایران