اثربخشی شفقت به خود بر ناگویی هیجانی دانش آموزان دختر مدارس متوسطه دوم

هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش شفقت به خود بر ناویی هیجانی در دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان قائمشهر بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر متوسوه دوم مدارس شهر قایمشهر مشغول به تحصیلی در سال ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ بودند که متشکل از ۲۸۵۴ نفر بودند. نمونه ای به حامل ۳۰ نفر از این جامعه به شیوه تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی ساده در گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش در معرض ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش شفقت به خود که براساس پروتک گیلبرت ( ۲۰۰۹ ) تنظیم شده بود؛ قرار گرفتند. در حالی که گروه کنترل آموزشی را دریافت نکردند. هر دو گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون پرسشنامه ناگویی هیجانی را تکمیل نمودند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS انجام شد. یافته ها نشان داد که آموزش شفقت به خود قادر است بر بهبود ناگویی خلقی دانش آموزان دختر مقوع متوسطه دوم اثرگذار باشد.