اثربخشی بازی درمانی بر نارسایی اختلال یادگیری نوشتاری در دانش آموزان دختر مقطع اول ابتدایی شهرستان بابل

مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی بر نارسایی اختلال یادگیری نوشتاری در دانش آموزان دختر مقطع اول ابتدایی شهرستان بابل انجام شد. روش کار روش پژوهش حاضر آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع اول ابتدایی در سال تحصیلی ( ۱۴۰۱ ) بودند. نمونه ای شامل ۶۰ نفر از دانش آموزان دختر مقطع اول ابتدایی مبتلا به نارسایی اختلال یادگیری نوشتاری از مدارس ابتدائی شهرستان بابل انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه ( ۳۰ نفر گروه آزمایش و ۳۰ فر گروه کنترل) جایگزین شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل فرم ویژه والدین پرسشنامه علائم مرضی کودکان (CSI-۴) ، و آزمون اختلال نوشتن فلاح چای بود. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ( ۴۰ دقیقه، ۲بار در هفته و به مدت ۲ ماه) تحت مداخله قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. سپس مجددا از هر دو گروه آزمون اختلال نوشتاری به عمل آمد. یافته ها نتایج حاصل از روش تحلیل کوواریانس نشان داد که بازی درمانی بر بهبود املاء نویسی، بهبود دستخط و بهبود ترکیب نوشتار کودکان مبتلا به اختلال یادگیری نوشتاری موثر است. نتیجه گیری با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت بازی درمانی از طریق بهبود توجه و کارکرد های شناختی دیگر موجب اصلاح خطای املاء می شود. همچنین تببین دیگر یافته بدست آمده این است که بازی درمانی از طریق کاهش علایم اختلال یادگیری نوشتاری توجه باعث بهبود خطای املا نویسی شده است .