مشکلات آموزش بالینی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی قم سال ۱۳۸۷

اهداف : آموزش بالینی فرآیندی پویاست که سهمی مهم در تربیت پرستارانی با کفایت و کار آمد ایفا می­کند. اهمیت آموزش پرستاری بالینی مطلوب در توسعه فردی ، حرفه ای و مهارت های بالینی غیر قابل انکار است. در آموزش بالینی، دانشجویان پرستاری عمدتا با مشکلاتی مواجه می باشند. بدون تردید، اولین گام برای کاهش معضلات آموزش بالینی ، شناخت این مشکلات است. یکی از بهترین و قابل اعتمادترین منابع جهت بررسی مشکلات آموزش بالینی، خود دانشجویان هستند ، چرا که حضور و تعاملی مستقیم و بی واسطه با موضوعات مرتبط با آموزش بالینی دارند. در این پژوهش بر آن شدیم که مشکلات آموزش بالینی را از دیدگاه دانشجویان پرستاری سال­ سوم و چهارم دانشکده پرستاری و مامایی قم در سال ۱۳۸۷ بررسی کنیم. روش بررسی : این پژوهش یک نوع مطالعه توصیفی است، تعداد ۵۳ نفر از دانشجویان سال­ سوم و چهارم مقطع کارشناسی پیوسته رشته پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی قم، جهت پاسخ به پرسشنامه طراحی شده مربوط به بررسی مشکلات آموزش بالینی پرستاری مشتمل بر ۵ حیطه و ۳۱ سوال، شرکت کردند. داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه۱۵) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج: مهمترین مشکلات آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری شامل مقولات سابقه بالینی کافی در نزد مربیان پرستاری (۳۴%) ، اطلاع نحوه ارزشیابی به دانشجو در شروع کار آموزی(۴/۲۶%) ، تقویت اعتماد به نفس دانشجو در محیط بالین(۵/۲۴%) بودند. کم اهمیت ترین مقولات به ترتیب شامل هماهنگی اهداف آموزشی و انتظارات پرسنل بخش(۹/۵۰%) ، امکانات رفاهی بخش(۲/۴۷%) ، استفاده از وسایل کمک آموزشی درمحیط بالینی و وجود انگیزه کافی در محیط برای اشتغال در حرفه پرستاری در آینده (۳/۴۵%) گزارش گردید. نتیجه گیری : با تعیین و تبیین اهداف آموزشی و هماهنگ کردن آنها با انتظارات پرسنل و فراهم نمودن امکانات رفاهی و آموزشی بخش­های بالینی، می­توان بسیاری از مشکلات عمده­ آنها را رفع نمود.