بررسی اپیدمیولوژیک کزاز غیرنوزادی طی سالهای ۲۰۱۷-۲۰۱۸ : یک مطالعه موردی-مقطعی

مقدمه: اگرچه کزاز غیرنوزادی از مشکلات بسیار نادر در کشورهای توسعه یافته می باشد، اما هنوز هم یکی از چالشهای جدی در سایر ملل توسعه نیافته به حساب میاید. این درحالی است که کشورهای توسعه نیافته یا در حال توسعه مانند افغانستان، بیشترین تمرکز خود را به سیاستهای بهداشتی حذف و پیشگیری از کزاز مادر و نوزادی اختصاص داده اند. مطالعه حاضر با هدف برآورد شیوع این بیماری در سایر مناطق جغرافیایی و بالغین این کشور انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی است که به بررسی موارد کزاز غیر نوزادی طی سال های ۲۰۱۸-۲۰۱۷ در کشور افغانستان پرداخته است. تمامی بیماران مطالعه افراد ارجاعی به بیمارستان ریفرال آنتانی که یکی از بزرگترین مراکز ارجاعی بیماریهای واگیر و غیرواگیر در خاورمیانه است می باشند. در تمامی موارد به دلیل وخامت حال بیمار، اطلاعات از همراه بیمار اخذ شده. با استفاده از آمار توصیفی شامل جدول فراوانی، میانگین و درصد به توصیف بیماران مورد مطالعه پرداختیم. یافته ها: طی بازه زمانی مورد مطالعه ۱۰ بیمار با کزار غیر نوزادی شناسایی شد. از این بین ۹ بیمار مرد و یک زن بودند.  میانگین سنی بیماران ۸ ± ۱۹.۵ بود. همه موارد از روستا یا شهر با طبقه اجتماعی پایین یا متوسط بودند. ۹ بیمار سابقه زخم تروماتیک و یا نافذ داشتند، در ۵ مورد سابقه زخم پا و ۴ مورد سابقه زخم دست بود. یک سابقه از گازگرفته شدن توسط سگ و یک مورد مصرف مواد مخدر بدون هیچ تروما یا زخمی شناسایی شد. تمام موارد با وقوع یا تشدید تریسموس و انقباض عضلانی دردناک به بیمارستان ارجاع شده بودند. تمامی بیماران تحت درمان استاندارد قرار گرفته و نهایتا ۶۰% بهبودی کامل یافتند. نتیجه گیری: مطالعه حاضر به وضوح نیاز مبرم برای ارائه و اجرای  برنامه ها و سیاست گذاری های بهداشتی – پزشکی در کشورهای در حال توسعه یا توسعه نیافته برای پیشگیری از کزاز، بخصوص کزاز غیرنوزادی که یک بیماری بسیار خطرناک و کشنده و درعین حال قابل پیشگیری است، را نشان می دهد.