اثر مکمل های رژیمی بر پارامتر های آزمایشگاهی و بیوشیمیایی ورزشکاران

مقدمه: از آنجا که استفاده از مکمل ها در میان ورزشکاران افزایش یافته است باید تحقیقات در مورد اثرات مصرف آن ها نیز جدی گرفته شود. این مطالعه به بررسی اثرات متقابل برخی از مکمل های متداول بر روی پارامترهای آزمایشگاهی بر اساس مدل معادلات ساختاری می پردازد. مواد و روش ها: ۴۰ نفر ورزشکار مرد رشته بدنسازی و چهل فرد به عنوان گروه کنترل در گروه سنی ۲۰-۴۰ ساله به روش تصادفی انتخاب شدند. مکمل های مورد استفاده در گروه ورزشکاران شامل مکمل های هورمونی و غیرهورمونی بودکه حداقل به مدت ۶ ماه مصرف شدند. سپس پارامترهای خونی و بیوشیمیایی اندازه گیری شد. در نهایت مدل معادلات ساختاری برای تشخیص محتمل ترین توضیح برای نقش واسطه مکمل ها بر روی ویژگی های دموگرافیک و پارامترهای هماتولوژی و بیوشیمیایی استفاده شد. یافته ها: میانگین سن ورزشکاران ۲/۴±۲۵ سال بود. ۱۵ % از ورزشکاران بین۱ تا ۲ نخ سیگار در طول روز مصرف می کردند. گلبول های سفید خون، پلاکت ها، نیتروژن اوره خون، آلانین آمینو ترانسفراز و کراتینین (۰/۰۰۱=P) و آسپارتات آمینو ترانسفراز (۰/۰۰۵=P) و گستره توزیع گلبول های قرمز (۰/۰۶۵ =P) در ورزشکاران نسبت به گروه کنترل بالاتر بود. بر اساس مدل معادلات ساختاری، رابطه بین رژیم غذایی مکمل ها و پارامترهای آزمایشگاهی معنی دار بوده (۰/۰۱=P) و برخی پارامترها از جمله کراتینین (۰/۰۵=P)، آسپارتات آمینو ترانسفراز خون (۰/۰۰۱=P)، آلانین آمینو ترانسفراز (۰/۰۰۱=P) و گستره توزیع گلبول های قرمز (۰/۰۴۶=P) تغییر معنی داری داشتند. نتیجه گیری: این مطالعه بر اثرات بالقوه مکمل های بدون نیاز به تجویز پزشک، که ممکن است برخی از پارامترهای آزمایشگاهی را تحت تاثیر قرار دهد، تاکید کرده و قویا مطرح کننده وجود برخی از نگرانی ها در مورد عوارض جانبی مکمل ها می باشد.