اولین گزارش زنبور پارازیتوئید (Cleonymus laticornis (Hym.: Pteromalidae از ایران (گزارش کوتاه علمی)

در راستای شناسایی زنبورهای پارازیتوئید استان مازندران در سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۳، در میان زنبورهای پارازیتوئید جمع آوری شده، یک گونه زنبور پارازیتوئید با نام علمی Cleonymus laticornis Walker, ۱۸۳۷ از خانواده Pteromalidae شناسایی گردید. این زنبور برای اولین بار از ایران گزارش می شود. شناسایی این زنبور توسط دکتر Antoni Ribes (اسپانیا) انجام گرفت. زنبور C. laticornis از کشورهای فرانسه، بریتانیا، یوگسلاوی، چکسلواکی، سوئیس، مراکش (۱)، بلژیک، کرواسی، آلمان، ایتالیا، مراکش، هلند، چین، اسپانیا، بلاروس، سوئد، انگلستان و ایالات متحده آمریکا گزارش شده است (۳). گراهام (۱۹۶۹) زنبور C. laticornis  را پارازیتوئید سخت بال پوشان چوب خوار معرفی نمود، بطوری که زنبورهای ماده در روزهای آفتابی می و ژوئن؛ روی شاخه های درختان کهن سال به ویژهSalix sp. (Salicaceae)  وCorylus sp. (Betulaceae) که مورد حمله سخت بال پوشان چوب خوار قرار گرفته اند، میزبان خود را جست و جو می کنند (۲). این زنبور اولین بار سال ۱۸۳۹ از روی لارو (Ochina hederae (Col., Anobiidae روی میزبان پوشیده از عشقه توسط وستوود گزارش شد. لیچتنستین سال ۱۹۱۹ زنبور C. laticornis  را از روی تعدادی لارو (Gracilia minuta (Col., Cerambycidae از فرانسه گزارش کرد (۲). نویس (۲۰۱۴) میزبان های دیگری از راسته سخت بال پوشان برای زنبور C. laticornis گزارش کرد، که شامل Mecinus pyraster (Curculionidae)،  Hylesinus oleiperda و Hylensius toranio از خانواده Scolytidae و همچنین Gracillaria minuta  از راسته بال پولک داران و متعلق به خانواده Gracillariidae میزبان اولیه این زنبور پارازیتوئید می باشند (۳). در این تحقیق زنبور C. laticornis  از شفیره سخت بال پوش احتمالا متعلق به خانواده Cerambycidae روی گوجه سبز Prunus divaricate از شهرستان جویبار در تاریخ ۱۴/۳/۱۳۹۱ جمع آوری شد. این گونه توسط دکتر Antoni Ribes (اسپانیا) شناسایی شد. برخی از ویژگی های شکل شناسی زنبور به این شرح است: طول بدن حشره ماده بین ۱/۳ – ۷/۵ میلی متر، رنگ کلی بدن قهوه ای تیره است، پاها قهوه ای روشن و پنجه ها سفید می باشند. دو لکه عرضی قهوه ای در بال جلو نمایان است. بدن باریک، طول بخش متورم شکم در کم ترین حالت ۴/۲ برابر عرض است. طول سر از نمای پشت حداقل ۲/۲ برابر عرض، سپرچه طویل است. رگ بال کناری در کم ترین حالت ۷/۱ برابر رگ بال استیگمال است. پنجمین ترجیت عرض کمتری دارد. رگ بال کناری، مشخصا طویل تر از رگ بال پس کناری و طول آن حدود ۸/۱-۹/۱ برابر طول استیگمال است.